چگونگی هرس درختان انار
در مورد هرس و تربیت اکثر درختان پرورشی الگوهای متعارف و علمی موجود می باشد. متاسفانه در مورد درختان انار الگوی متعارف و ثبت شده ای جهت تربيت و هرس آن ها در دسترس نمی باشد، با توجه به تجربه عملی تبعیت از الگوی معماری ۱۰۰۰ درخت در هکتار، هرس و تربیت اسکلت درختان متاثر از این نوع معماری خواهد بود. انار درختی است که در سال های اولیه پس از کاشت رشد سریعی داشته و در صورت برخورداری از شرایط مناسب از سال سوم به بار می نشیند.
تولید پاجوش فراوان از ویژگی های این درخت است، مراقبت از فرم گیری صحیح اسکلت این درخت در سال های اولیه و حذف مستمر پاجوش ها و شاخه های نر و سربرداری از درخت در سال های پس از بلوغ، جهت ممانعت از رشد طولی درخت و توجه به آفتاب سوختگی محصول از نکات مهم در موضوع هرس درختان انار می باشد.
الگوی مناسب کاشت در باغات انار
هم اکنون در باغات قدیمی درختان انار با ارتفاع ۵ متر و تاج گسترده دیده می شود که تراکم درخت در هکتار را به حدود ۶۰۰ درخت محدود کرده است، در حالی که ما از الگوی حدود ۱۰۰۰ درخت در فواصل ۴۶۲ پیروی کرده و این خود مستلزم اتخاذ نوعی از هرس و فرم دهی اسکلت درختان انار می باشد، به گونه ای که ضمن حفظ اسلوب صحيح و انتقال نور کافی به تاج درختان و رسیدن به عملکرد بهینه محصول، امکان تردد تراکتور در بین ردیف ها و انجام عملیات لازم میسر باشد.
لذا قبل از هرکاری باید تصویر روشنی از اسکلت نهایی درخت و نحوه گسترش تاج درخت در فضای بین ردیف ها و حداکثر ارتفاع مجاز درخت در ذهن داشته باشید. در باغداری نوین توجه به مکانیزاسیون و کاهش هزینه های کارگری از نکات اساسی در تربیت درختان است.
جلوگیری از آفتاب سوختگی درختان انار
واقعیت این است که در اقلیم گرم ایران با شدت تابش بالا آفتاب سوختگی میوه انار از معضلات دایر در باغات انار می باشد. چاره این معضل حفاظت از میوه ها در سایه انداز شاخ و برگ های درخت می باشد. مسئله ای که ضمن جلوگیری از تبخیر آب موجود در میوه از آفتاب سوختگی پوست آن نیز جلوگیری می کند، تراکم بالای درختان و فاصله کاشت نزدیک آن ها از عوامل کاهش این خسارت می باشد. پیشنهاد می شود که استفاده از الگوی متقارن ستاره برای تربیت اسکلت درختان است.
بهتر است تنه اصلی را روی یک تنه تربیت و از ارتفاع ۷۰ سانتی متر سه شاخه اصلی را با زاویه مناسب در مسیر فضای بین ردیف ها تربیت کنید. حفظ تقارن دوسویه اسکلت درختان در دو جهت از الزامات این معماری می باشد می توانید تنه اصلی درخت را به صورت سه شاخه تربیت کرده و با ایجاد زاویه مناسب شرایط رشد طولی درخت در سه جهت مناسب را فراهم کنید.
ارتفاع تاج درخت نباید بیش از سه متر باشد و شاخه های فرعی نباید بیشتر از شعاع ۱,۵ متری درخت گسترش یابند. اگر به شکل توجه کنید متوجه ورود نور به تاج درخت از چند جهت می شوید ضمن اینکه پوشش مناسب شاخ و برگ درخت و هم پوشانی با درختان مجاور سطح سایه انداز مناسب برای حفاظت از میوه ها را گسترش می دهد.عرض تراکتور باغی حدود ۱ متر می باشد و در صورت گسترش تاج تا شعاع ۱,۵ متری فضای لازم برای تردد آن فراهم می آید. نکته ظریف اینکه تاج درخت از ارتفاع ۱,۵ متر به بالا شکل گرفته و در ذیل فضای درختان امکان تردد تسهیل می گردد.
مزیت سربرداری و هرس مستمر
با سربرداری و هرس مستمر امکان گسترش تاج درخت به شعاع بیش از ۱,۵ متر و ارتفاع بیشتر از ۳ متر را ندهید. زیرا موجب هم پوشانی کامل و کاهش ورود نور به درخت می گردد. افزایش سطح سایه انداز بصورت کامل امر مطلوبی نیست، گرمای نهفته در خاک نیازمند جابجایی و تعادل است، باید فضای خالی بین درختان برای جابجایی این هوای گرم باشد. در غیر این صورت هوای گرم برخاسته از خاک در درون تاج درخت به دام افتاده و موجب افزایش تعرق درخت می گردد.
درختان با ارتفاع زیاد عملا برداشت محصول را با مشکل مواجه و عملیات به ورزی بر روی درخت را ناممکن می سازند. هزینه های کارگری چیدن محصولات از درختان با ارتفاع زیاد بعضا تا سه برابر شرایط عادی افزایش می یابد. علاوه بر آن دوران چیدن و دپوی فله ای و سنتی محصول سر آمده و میوه انار باید با دقت چیده و درون بسته بندی مناسب روانه بازار یا سردخانه شود. این موضوع لزوم جلوگیری از افزایش ارتفاع درخت را ضروری می سازد حداکثر ارتفاع مقبول درختان انار در شرایط معماری نوین ۳ متر می باشد.
زمان مناسب برای هرس درختان چه موقع است؟
حال که تصویر روشنی از اسکلت نهایی درختان در ذهن است، نهال ها را تا سال سوم پس از کاشت به حال خود رها کنید. در اواسط تابستان یا پاییز کار هرس نهال های جوان را آغاز و بگونه ای عمل کنید که تا اواخر پاییز عملیات هرس و تربیت درختان به پایان رسیده باشد. هرس درختان در فصل سرما آسیب پذیری درخت را افزایش و فرصت بازسازی درخت را محدود و بر عملکرد درخت در سال بعد اثر منفی دارد، پس قبل از شروع زمستان به کار هرس خاتمه دهید.
شاخه های اضافی می باید از قسمت انتهایی و از محل اتصال به طوق ریشه حذف شود از این رو ابتدا خاک اطراف درخت را کنار زده و محیط طوق درخت را تمیز کنید. سپس شاخه اصلی درخت را با دقت انتخاب کنید، اگر قصد تربیت تک تنه درخت را دارید شاخه ای را که قسمت بالای آن حداقل ۳ انشعاب فرعی وجود دارد انتخاب و بقیه شاخه ها را حذف کنید.
بیشتر به شكل چند تنه تربیت می شوند. اگر مایل به استفاده از این فرم هستید و یا ایجاد فرم تک تنه را مشکل می بینید، ابتدا سه شاخه اصلی را که از زاویه مناسب نسبت به هم برخوردار هستند و از تقارن کامل با درختان هرس شده مجاور برخوردارند، انتخاب و بقیه شاخه ها را از محل طوق جدا کنید. تنه باقیمانده را از محل طوق ریشه تا محل انشعاب تاج بدقت از هر گونه جوانه برگ یا چوب تمیز کنید، توصیه می شود برای این کار از اره باغبانی استفاده و برای جلوگیری از سبز شدن مجدد جوانه ها از محل برش، اره را کمی به داخل تنه فرو برده و جوانه ها را بصورت دال بر از محل شاخه جدا کنید.
جدا کردن این گونه تنه جوش ها از محل تنه اصلی برای سالیان متوالی باید ادامه یابد تا هیچ گونه خللی ناشی از ایجاد شاخه های بر هم زننده فرم تنه بوجود نیاید.استفاده از رنگ غلیظ یا چسب پیوند برای ترمیم محل های برش و جلوگیری از هوازدگی شاخه ها موثر است.
برای جلوگیری از شکسته شدن شاخه ها توسط باد چه کنیم؟
پس از اتمام هرس درخت، خاک برداشته شده از دور طوق را بر گردان کنید و چوب بلندی را به عنوان قیم محکم در خاک فرو برده و توسط یکی از ترکه های هرس شده، درخت را با قیم مهار کنید. این کار به جهت جلوگیری از شکستن شاخه ها در برابر باد ضرورت دارد. درختان هرس شده جهت حفظ اسکلت اولیه به مرافیت فراوان نیاز دارند. با شروع بهار احتمالا پاجوش ها و تنه جوش های فراوانی از محل های برش در روی تنه اصلی رشد خواهد کرد در اوایل دوره رشد این جوانه های تازه روییده و نرم را از شاخه ها جدا کنید تا توانایی درخت معطوف به رشد تنه اصلی شده و شکل اسکلت آن حفظ شود.
شاید مجبور باشید این کار را در سال اول دو تا سه نوبت تکرار کنید. می بایستی مراقبت کنید محل جوانه های بریده شده عامل طغیان شته نشود. برای سال اول و دوم پس از هرس اسكلت حذف مستمر پاجوش ها اجتناب ناپذیر است اگر در این مورد کوتاهی کنید درخت خود را به شما تحمیل خواهد کرد و وارث اسکلتی بد فرم و ناسازگار با طرح اولیه خواهید شد.
مراقبت سالیانه از اسکلت درختان یکی از موضوعات اساسی در مدیریت باغات انار می باشد. توجه داشته باشید. اگر موفق به تربیت صحیح درختان نشوید با توجه به تراکم بالای درختان و فواصل ۲ متری درختان در ردیف احتمالا شاخه ها برای رسیدن به نور بیشتر به صورت عمودی رشد می کنند. تمرکز درخت بر افزایش جوانه های چوبی عملا فرآیند زایش درخت را تحت تاثیر قرار می دهند.
برای تنظیم ارتفاع درخت چه باید کرد؟
توجه داشته باشید شیره گیاهی تمایل و گرایش زیادی به سرشاخه ها دارد و از این رو نوک درختان همواره از فعال ترین قسمت های درخت محسوب می شود. با رعایت موارد گفته شده و پیگیری مستمر هرس اسکلت شاخه ها را به مسیر مناسب هدایت و اسكلت الگو را تثبیت کنید. برای رسیدن به فرم صحیح تربیت درختان بر اساس الگوی ستاره پیشنهاد شده، تمرکز خود را بر تنک کردن مرکز تاج درخت جهت رسیدن نور کافی و سربرداری سالیانه به منظور حفظ ارتفاع درخت و سبک کردن شاخه های جانبی جهت ممانعت از تراکم شاخه ها در فضای درختان مجاور قرار دهید.
حفظ زاویه مناسب سه شاخه اصلی از اهمیت اثر گذار برخوردار است. در فرم تک تنه زاویه سه شاخه اصلی نسبت به خط افق را بین ۴۵ تا ۶۰ درجه اختیار کنید تا قبل از گسترش تاج درخت در فضای بین ردیف ها سه شاخه اصلی ارتفاع لازم را از زمین پیدا کند و امکان تردد نیروی کار و ماشین آلات در ذیل سایه انداز شاخه ها فراهم شود.
فرم اسکلت سه تنه انار
اگر درخت را با اسکلت سه تنه تربیت می کنید سه شاخه اصلی باید با زاویه حدود ۶۰ درجه نسبت به افق گسترش یابد. در تصویر فوق فرم صحیح اسکلت سه تنه یک درخت انار را مشاهده می کنید. این درخت از هرس اسكلت مخصوص باغات سنتی برخوردار است حجم درخت بزرگ بوده و تراکم آن حدود ۵۰۰ درخت در هکتار است.
این درخت ضمن دریافت نور کافی از چند جهت پوشش مناسبی برای میوه ها در سایه انداز شاخ و برگ ایجاد کرده است، این درخت با توجه به هرس و رسیدگی مناسب نزدیک به ۷۰ کیلو انار را در زیر شاخ و برگ خود پنهان کرده است. زاویه سه شاخه اصلی حدود ۴۵ درجه نسبت به افق است که باعث افزایش فضای بین ردیف ها به ۶ متر می شود.در مورد هرس این درخت باید بدانید چه قسمت هایی از درخت را چه زمانی و به چه صورت از درخت جدا کنید، در واقع باید بدانید چه قسمت هایی باید حتما از درخت جدا شده و چه اعضایی از درخت را نباید به هیچ عنوان هرس کنید. این موضوع مستلزم شناخت دقیق و عینی اعضاء یک درخت انار می باشد.
بهترین فصل برای هرس انار
آنچه که بیشتر اهمیت دارد درک صحیحی از پاجوش ها، شاخه های نرک، شاخه چوبی یا همان جوانه چوب، جوانه های گل، مهمیز یا میخچه، جوانه های انتهایی و کنده نابجای داخل تاج می باشد. هرس درختان انار در اوایل بهار، اواسط تابستان و اوایل زمستان انجام می شود. اما پیشنهاد ما انجام هرس درختان در اوایل تابستان پس از تکمیل گل دوم و اواخر پاییز پس از برداشت محصول است.
تنها در سه سال اول پس از هرس اولیه درختان بهتر است در اوایل بهار نسبت به جداسازی پاجوش ها و تنه جوش های سبز شده که در این مقطع از اعضای نرم درخت محسوب می شوند اقدام تا درخت اصول اصلی خود را حفظ کند. پاجوش ها و تنه جوش ها از اجزاءهستند که باید بطور مستمر از درخت حذف شوند. در سه تا چهار سال پس از هرس اولیه باید با مراقبت مستمر نسبت به حذف آن ها اقدام کنید، پاجوش ها ممکن است در سالیان اولیه در طی یک دوره رشد چند بار بر روی درخت رویش کنند.
همچنین نیز می باید به طور مستمر آن ها را حذف کرد. تنه اصلی درخت تا ارتفاع حدود ۷۰ سانتی متری باید از هر گونه تنه جوش پاک شود تا هیچ انشعاب جدیدی پایین تر از محل سه شاخه اصلی درخت رویش نکند.کندهای نابجای داخل تاج از دیگر اجزاء است که برای حفظ اسکلت درخت می باید حذف شوند. پس از هرس اولیه و فرم گیری درخت شاخه هایی در وسط تاج یا در مسیر نابجا رویش کرده و به هر دلیل ماندگار شده اند به گونه ای که در صورت عدم حذف خود تبدیل به شاخه اصلی شده و فرم الگو را بهم می زنند.
ضرورت حذف تنه های اضافی
حذف این تنه های نابجا برای مراقبت از الگوی نهایی لازم بوده در غیر این صورت ساختار درخت تغییر کرده و تاج درخت کروی می گردد و قابلیت نفوذ نور به تاج درخت محدود می شود. نرک ها شاخه های چوبی هستند که به صورت عمود از روی شاخه های فرعی رشد می کنند. این شاخه های چوبی فاقد جوانه گل بوده و باروری ندارند. از آنجا که جوانه گل انار بر روی شاخه های یک تا چهار سال می رویند با دقت در شاخه های فرعی عمودی که فاقد گل می باشند می توان نرک ها را شناسایی و حذف نمود اواسط تابستان و پس از تکمیل گل دوم بهترین موقع برای شناسایی نرک ها و حذف آن ها می باشد.
شناسایی شاخه های ترک و حذف آن ها به دقت ویژه ای نیاز دارد. این گونه شاخه ها اصولا باروری بسیار ضعیفی داشته و در عوض به سرعت رشد و از تاج درخت خرج می شوند. یکسال پس از رشد این نرک ها بهترین زمان شناسایی و حذف آن است در صورت تاخیر شاخه های فرعی منشعب شده از این نرک ها افزایش یافته و کار حذف آن و هرس درخت را مشکل می کند.گسترش شاخه های نر و شاخه های فرعی آن عملا بر قابلیت باروری درخت تاثیر سوء دارد. استفاده از نرک برای قلمه گیری نیز منجر به تولد درختی افراشته و با باروری ضعیف خواهد شد. درختان نابارور معروف به درخت نرک انار محصول همین نوع قلمه ها می باشند.
میخچه ها و کار اصلی آنها
میخچه ها محل تشکیل گل و نهایتا میوه درخت می باشد. طول میخچه ها حدود ۱ تا ۲۰ سانتیمتر بوده و جوانه های گل به صورت منفرد، مزدوج و یا فراهم بر روی این شاخه های باریک رشد می کنند. میخچه ها را به هیچ عنوان نباید هرس نمود احتمال باردهی میوه بر روی میخچه ها تا سال سوم پس از رویش وجود دارد. جوانه های انتهایی از اجزاء دیگر درخت بوده که در کار هرس اهمیت اساسی دارد.
جوانه های انتهایی فعالیت زیادی دارد و بسته به غلظت شیره گیاهی رفتار متفاوتی از خود بروز می دهند. در شرایط غلظت حداکثری این جوانه ها تبدیل به جوانه چوب شده سرشاخه ها تولید می کند و در شرایط غلظت متوسط تولید جوانه برگ و یا میخچه های بار دهنده می کند.
در شرایط غلظت ضعیف شیره گیاهی به صورت نرکه های لخت و باریک و نیمه خشک بر روی درخت باقی می ماند که در فرآیند هرس باردهی باید از روی درخت حذف شوند. مصرف فراوان کودهای ازته در اوایل دوره رشد افزایش غلظت شیره را بهدنبال داشته و نهایتا رشد فراوان سر شاخه های خشبی شدن آن و نهایتا کاهش گلدهی را در پی خواهد داشت.
هرس تابستانه درختان انار
هرس سبز درختان انار
با هرس سبز به منظور هدایت درخت برای تولید جوانه های جانبی و رویش جوانه گل و برگ بر روی آن ها در اواسط تابستان انجام می شود. این نوع هرس از اوایل مرداد ماه و پس از کامل شدن گل های دوم انار آغاز و می تواند تا اواخر پاییز ادامه یابد.در این هرس علاوه بر حذف پاجوش ها، تنه جوش ها، نرک ها، شاخه های خشک شده و بیمار، نسبت به قطع سرشاخه های چوبی و حذف جوانه انتهایی اقدام می کنند. افزایش رشد جوانه های جانبی در زیر نقطه قطع شده و تحریک درخت به تولید جوانه جانبی جدید از نتایج این هرس می باشد. به این عمل در اصطلاح دستک سازی می گویند.
پس از برداشت محصول در اواسط پاییز و شروع خزان درخت زمان مناسب تا قبل از سرد شدن هوا برای انجام هرس فرم یا همان هرس سیاه را در اختیار دارید. تاکید ما این است که این هرس را حتما تا قبل از به خواب رفتن کامل درخت به اتمام برسانید.
هرس فرم درختان انار
در هرس فرم نیازمند سربرداری و کاهش قابل ملاحظه حجم درخت می باشید از این رو انتقال این هرس به اواسط زمستان و همزمان با شروع فعالیت درخت بر رفتار آن اثر معکوس گذاشته و باردهی سال آن را تحت تاثیر قرار می دهد. پس هرس فرم را تا شروع زمستان تکمیل کنید و اجازه دهید درخت فرصت ترمیم و سازگاری با فرم جدید را داشته باشد.در زمان هرس سیاه ضمن حذف همه موارد قابل حذف از روی درخت تاکید بر حفظ اسکلت اصلی و مراقبت از ارتفاع مناسب درخت است.
حذف کنده های نابجا درون تاج و کنده های جانبی نابجا از موارد اصلی جهت حفظ اسلوب درخت می باشد، استفاده از ابزار مناسب در این خصوص بر هزینه ها و زمان عملیات اثر گذار می باشد، قیچی های تلسکوپی پنوماتیک جدید توان قطع شاخه های کلفت انار را با استفاده از توان الکتریکی در ارتفاع زیاد دارد. در مورد حذف جوانه انتهایی دقت ویژه داشته باشید. چنانچه قصد کنترل ارتفاع درخت از طریق سربرداری سراسری را در زمان هرس فرم دارید، حذف جوانه های انتهایی و جوانه های چوبی در هرس تابستانه را به شاخ هایی که در هرس فرم حذف نمی شوند، محدود نماید.
طریقه ی هرس درختان انجیر
هرس برای حفظ ارتفاع مطلوب و شکل مناسب برای تسهیل در امر برداشت است. در برخی مناطق یک هرس سبک درست پس از محصول دهی انجام می گیرد. در برخی دیگر از مناطق یک هرس سنگین در دی ماه و حفظ ۴ – ۳ جوانه در شاخه های رشد سال قبل صورت می گیرد.
هدف تولید محصول اول: عدم سرزنی شاخه ها است.
هدف تولید محصول دوم: سرزنی شاخه ها به طوری که 2جوانه از آن ها باقی بماند.
از دیگر اهداف هرس حذف پاجوش های نگهداری به صورت بوته ای و بدون تنه اصلی، حذف شاخه های مسن و خشک شده در پاییز یا اوایل بهار است.
هرس فرمی درختان انجیر چیست؟
تشکیل درخت به شکل بوته
یعنی درخت فاقد تنه اصلی بوده و یا دارای تنه خیلی کوتاه است و شاخه های اصلی و باردهنده به شکل پاجوش به تعداد زیاد از خاک خارج می شوند و با آنکه در اطراف تنه کوتاهی که ارتفاع آن از ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر تجاوز نمی کند، قرار گرفته اند.
در این مورد در موقع کاشت قلمه ریشه دار و یا پاجوش در محل اصلی (باغ) آن را به ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر از سطح خاک هرس می کنند و روی قسمت باقی مانده بین شاخه هایی که ظاهر می شوند و با پاجوش هایی که از قسمت داخل خاک پای نهال کاشته شده، می روید ۲ تا ۳ شاخه انتخاب می کنند. در سال دوم شاخه های سال قبل را به نحوی هرس می کنند که در حدود ۳۰ سانتی متر آن باقی بماند. منظور از این هرس این است که روی هر یک از شاخه ها بعده ۲ شاخه جدید تشکیل شود.
تشکیل درخت به شکل پا بلند
اصولا هرس فرمی درخت انجیر به صورت پابلند تقریبا شبیه به دیگر فرم های پرورشی درختان میوه پابلند می باشد. ولی ارتفاع در این درختان همانند دیگر درختان پابلند نبوده و معمولا نهال با قلمه ریشه داری که از خزانه به بستر اصلی منتقل می کنیم از فاصله ۵۰ تا ۷۰ سانتیمتری آن سربرداری می نماییم. نهال در سال دوم تولید تعدادی شاخه های اصلی می کند که کلیه آن ها را به استثنای آخرین شاخه که در بالای تنه دو ساله واقع شده است حذف می نماییم. در این حال حدود ۵۰ تا ۷۵ سانتیمتر از شاخه مزبور را نگاه داشته و بقیه را قطع می کنیم.شاخه مزبور به عنوان لیدر یا محور اصلی درخت به کار می رود.
در سال سوم حدود ۳ تا ۵ شاخه قوی و سالم را در بالای تنه درخت که در جهات مختلف به طرف خارج نیز هستند و زاویه باز تری نسبت به تنه دارند. باقی گذاشته و بقیه را حذف می نماییم. شاخه های حاصله در روی این درخت که به منزله باز و یا شاخه اصلی هستند در این سال نسبت یک سوم سربرداری کرده و طول دو سوم باقی مانده معمولا برابر با ۲۰ تا ۲۵ سانتی متر می باشد هرس فرمی پا بلند در درخت انجیر معمولا در سال سوم پایان می یابد.
زیرا در این سال تنه و شاخه های اصلی که فرم درخت را تشکیل می دهند دقیقا مشخص شده اند. در پاره ای موارد در سال دوم تعداد ۳ تا ۵ شاخه روی تنه نگاه داشته و در سال سوم ۲۰ تا ۲۵ سانتی متر از شاخه ها را باقی گذاشته و بقیه را سربرداری می نماییم. علاوه بر دو فرم ذکر شده در پاره ای موارد درخت انجیر را به فرم پهن نیز می توان پرورش داد.
هرس باردهی در درختان انجیر
در دو موقع باید درخت انجیر را هرس کرد یکی در اواسط فصل تابستان که به هرس سبز معروف است و دیگری در اواسط فصل پاییز انجام می دهند. در هرس سبز برای جلوگیری از چند تنه شدن درختان، برخی از پاجوش ها را حذف می کنند. این عمل در شهریور ماه صورت می گیرد. هرس پاییزه را در اوایل فصل پاییز انجام می دهند.
در این هرس از ۲ یا ۳ شاخه ای که روی شاخه سال قبل باقی مانده و محصول پاییز داده است. یکی را که نزدیک به شاخه اصلی یا تنه درخت است، نگه داشته و بقیه را حذف می کنند و این شاخه شامل انجیر بهاره برای سال بعد بوده که در آخر زمستان یا اوایل بهار، قبل از بیدار شدن درخت باید مانند شاخه سال قبل آن را هرس کرد.هرس بهره برداری و سالیانه را می توان به دو نوع سبز و سیاه تقسیم بندی کرد.
الف- هرس سبز
هرس سبز معمولا، یک بار و در اردیبهشت ماه انجام می شود، ولی در بعضی از باغات یک نوبت دیگر در اواخر شهریور و مهر ماه انجام می شود. در اردیبهشت و یا خرداد ماه برخی از پاجوش هایی را که رشد کرده اند، حذف نموده و برخی دیگر را نگه می دارند تا جانشین تنه هایی که به هر علت از بین رفته اند، شوند. در اردیبهشت حذف شاخه هایی که حداقل ۳۰ سانتی متر رشد سال جاری دارند منجر به افزایش قطر میوه و کیفیت آن در همان سال و افزایش تعداد میوه در سال آینده می گردد.
ب- هرس زمستانه
هرس زمستانه معمولا در اسفند ماه انجام می شود و شاخه های کوچک مربوط به همان سال را با دست حذف می نمایند. علاوه بر این شاخه های خشک شده و شاخه های زیادی که باعث درهم رفتن شاخه های درخت می شود را با استفاده از اره قطع می کنند.
لازم به ذکر است که در سال های خشک سالی هرس شدیدتر از سال های معمولی صورت می گیرد. مورد دیگر انتخاب زمان هرس می باشد و باید زمانی هرس انجام شود که آلودگی در سطح پایینی قرار داشته و قارچ فعال نباشد. در بهمن تا اسفند ماه شاخه سال جاری هرس گردد این عمل منجر به افزایش تعداد میوه با کیفیت در بهار سال بعد می گردد.
مشاهده تمامی محصولات فروشگاه
منبع:
هرس درختان میوه
تالیف :آناهیتا طاهر خانی
