شناخت روش کاشت جوی و پشته زمین های زراعی
برای آشنایی روش کاشت جوی و پشته زمین های زراعی باید بدانید در این روش فاصله بین دو پشته را فاصله جوی و پشته می گویند. گیاهانی مانند ذرت و آفتاب گردان و پنبه را برروی پشته می کارند و فاصله بین دو پشته معمولا بین 64 تا 94 سانتی متر است و ممکن است که یک ردیف از گیاهانی مانند سیب زمینی و نیشکر را در وسط جوی های عریض کاشت و گاهی هم می توان گیاهانی مانند ذرت خوشه ای و ذرت شیرین و چغندر قند و حبوبات را که ارتفاع رویشی کمی دارند و حجم کمی که دارند را در روی دو ردیف از پشته ها کاشت.
در بعضی از موارد هم می توان عمل کاشت گندم و جو را بر روی پشته های بزرگ انجام داد و طبیعتا در این حالت مدت زمان لازم برای آبیاری بیشتر خواهد شد تا کل زمین خیس شود. عرضی در بین 84 تا 144 سانتی متر و در این حالت باید شیب ایجاد شده بسیار دقیق باشد تا آب به تمام قسمت ها منتقل شود. اگر گیاه در کناره های پشته ها کاشته شده باشد مناسب است برای مقابله با املاح نمک و غیره چون در این حالت به محض آبیاری املاح همراه با آب به سمت وسط پشته ها منتقل می شوند و گیاهان مصون می مانند از املاح و این حالت در زمانی اتفاق می افتد که آبیاری به حالت سنگین انجام شده باشد.
مشخصه اصلی آبیاری جوی و پشته
مشخصه اصلی ابیاری جوی و پشته نشتی بودن آن است و دراین روش ارتفاع آب در داخل جوی حداقل 2تا 3 سانتی متر زیر بذر است و آب به طرف بذر از طریق لوله های موئین حرکت می کند و از این رو سطح پشته سله نمی بندد و تهویه همچنان ادامه دارد. کاشت گیاهان غده ای و ریشه ای که احتیاج به خاک نرم دارند هم به همین صورت انجام می شود و از این رو در حالت جوی و پشته را حالت نرم خاک می گویند، چون در این حالت سطح خاک سله نمی بندد.
معمولا گیاهان وجینی را هم به حالت جوی و پشته می کارند ولی نحوه کاشت آن ها ارتباطی به نوع وجین آن ها ندارد. در صورتی که بسته شدن پایه بوته ها از تهویه به علت آب زیاد نباشد و همچنین سله، می توان بوته های وجینی را هم به صورت مسطح کاشت مثلا در زمانی که آبیاری بارانی استفاده می شود.
منبع: دکتر محمد رضا خواجه پور
مشاهده تمامی محصولات فروشگاه
