نقش میکروارگانیسم ها در سلامت خاک

نکات کلیدی در مورد نقش میکروارگانیسم ها در سلامت خاک : 

• خاکهای حاصلخیز مملوء از میکروارگانیسم ها می باشد که به طور مستقیم در باروری و حاصلخیزی زیستی آن خاک نقش دارند.
• در حال حاضر باروری و حاصلخیزی زیستی در دست مطالعه می باشد و دانش فعلی ما در این زمینه ناقص است.
• علاوه بر باروری، میکروارگانیسم های موجود در خاک همچنین در چرخه مواد غذایی که اساساً برای زندگی بر روی کره زمین مهم هستند، نقش اساسی دارند.
• در گذشته، شیوه های کشاورزی در ارتقاء و بهبود جمعیت میکروارگانیسم های سالم، محدود کردن بازدهی تولیدات و تهدید پایداری نا کارآمد بوده است.
• امروزه تحقیقات علمی در حال بررسی و پی بردن به احتمالات جدید و هیجان انگیز برای ترمیم و ارتقاء جمعیت های میکروبی سالم در خاک است.

“خاک برای حفظ تنوع زیستی در بالا و زیر سطح زمین ضروری است. فراوانی تنوع زیستی در زیر سطح زمین بسیار وسیع و غیرقابل ارزیابی است: میلیون ها میکروارگانیسم در چند گرم خاک سطحی زندگی و تولید مثل می کنند که یک اکوسیستم ضروری برای زندگی بر روی کره زمین به شمار می آید “

چکیده نقش میکروارگانیسم ها در سلامت خاک

درک بهتر عوامل موثر بر حاصلخیزی خاک 

حاصلخیزی خاک شامل سه مؤلفه وابسته به هم می باشد: حاصلخیزی فیزیکی، حاصلخیزی شیمیایی و حاصلخیزی بیولوژیکی یا زیستی. حاصلخیزی زیستی در واقع همان ارگانیسم ها یا موجودات زنده ای هستند که در خاک زندگی می کنند و با سایر مؤلفه ها حاصلخیز بودن در تعامل و ارتباط هستند و این ارتباط بسته به شرایط متغیر و بسیار پیچیده و پویا است. این حداقل مولفه شناخته شده حاصلخیزی می باشد.

علاوه بر حاصلخیزی خاک، میکروارگانیسم ها نقش مهمی را در چرخه مواد غذایی که برای حیات در کره زمین نقش اساسی دارند، ایفا می کنند. خاک های حاصلخیز مملوء از میکروارگانیسم ها خاکی می باشند. در یک گرم خاک ممکن است هزاران میلیون میکروارگانیسم موجود باشد. اکثر میکرواگانیسم های موجود در خاک باکتری ها هستند که به صورت یک دنباله کاهشی از اکتینومایست ها، قارچ ها، جلبک ها و تک یاخته های خاک کاهش می یابد.

درک بهتر میکروبیولوژی یا میکروب‌شناسی خاک (علم میکروبیولوژی گرایشی از علم زیست شناسی است که وظیفه بررسی و مطالعه میکروارگانیسم ها را بر عهده دارد و در این علم ارتباط میکروارگانیسم ها با خودشان و همچنین با موجودات عالی تر مانند انسان، حیوانات و گیاهان مورد بررسی قرار می گیرد) در صورت تولید محصولات کشاورزی به منظور تأمین و برآورده کردن نیازهای جمعیت رو به رشد جهان ضروری است. در بسیاری از مناطق، جمعیت میکروارگانیسم های سالم هنوز هم با شیوه های کنونی کشاورزی تهدید می شود و ترویج پیدا نمی کند.

شناخت تاثیر میکروارگانیسم ها در حاصلخیزی خاک 

میکروارگانیسم ها نه تنها به طور مستقیم تحت تأثیر مشخصه های بنیادی خاک مانند رطوبت، اکسیژن و شیمیایی قرار می گیرند، بلکه به صورت مفید توسط ارتباط با یکدیگر تأثیر می پذیرند. با آگاهی کامل از اهمیت اساسی ارگانیسم های خاک و سپس توسعه و درک اینکه چگونه فرآیندهای زیستی خاک تحت تأثیر تغییرات محیطی خاک قرار می گیرند، می توانیم یاد بگیریم که چگونه خاک را به گونه ای مدیریت کنیم که از مزایای فراهم شده توسط میکروارگانیسم های خاک استفاده کنیم.

حاصلخیزی خاک یا ظرفیت آن برای غنی سازی گیاهان طبیعی و کشاورزی، به سه مؤلفه در تعامل با هم و متقابلاً وابسته است: حاصلخیزی فیزیکی، حاصلخیزی شیمیایی و حاصلخیزی زیستی. حاصلخیزی فیزیکی به خصوصیات فیزیکی یا مادی خاک از جمله ساختار، بافت، جذب آب و ظرفیت آب نگهداری و نفوذ ریشه آن اشاره دارد.

حاصلخیزی شیمیایی شامل میزان و سطح مواد مغذی و وجود شرایط شیمیایی مانند اسیدیته (اسیدیته آب عبارت است از ظرفیت کمی آب در خنثی سازی یک باز قوی تا PH مورد نظر)، قلیائیت (قلیائیت آب عبارت است از ظرفیت کمی آب در خنثی نمودن یک اسید قوی تا PH مورد نظر) و شوری می باشد که ممکن است برای گیاه مضر یا سمی باشد.

حاصلخیزی زیستی به میکروارگانیسم ها یا موجودات زنده ای که در خاک زندگی می کنند و با دیگر مؤلفه ها در تعامل هستند، اشاره دارد. این میکروارگانیسم ها در خاک، مواد آلی یا موجودات دیگر خاک زندگی می کنند و بسیاری از فرآیندهای حیاتی را در خاک انجام می دهند. برخی از آنها عملکردهای مهمی را در چرخه مواد مغذی و کربن را انجام می دهند. تعداد کمی از ارگانیسم های خاک به عنوان آفت شناخته می شوند.

از سه مؤلفه حاصلخیزی، این عنصر میکروبیولوژیکی است که تنوعی غنی از میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و جلبک ها که جوامع میکروارگانیسم های متاثر از یک دیگر را تشکیل می دهند، دارا می باشد و پیچیده ترین و به طرز متناقضی، کم درک ترین هستند. جوامع میکروارگانیسم های خاک زیربنای تولیدات همه شرکت های کشاورزی را تحت تأثیر قرار داده و عامل فرآیندهای اکولوژیکی مانند مواد مغذی و چرخه کربن، تخریب آلاینده ها و از بیماریهای خاکزی جلوگیری می کند. میکروارگانیسم ها همچنین به صورت تنگاتنگ با طیف وسیعی از گیاهان درگیر هستند.

تعریف علم میکروبیولوژی خاک و ارتباط آن با میکروارگانیسم های خاک 

میکروبیولوژی خاک به مطالعه میکروارگانیسم های موجود در خاک، عملکرد آنها و چگونگی تأثیر آنها بر ویژگی های خاک گفته می شود. میکروارگانیسم های خاک را می توان به عنوان باکتری ها، اکتینومیست ها، قارچ ها، جلبک ها، تک یاخته ها و ویروس ها طبقه بندی کرد.

هر یک از این گروه ها دارای ویژگی ها و مشخصه های متفاوتی هستند که میکروارگانیسم ها و عملکردهای مختلف آن ها را در خاکی که در آن زندگی می کنند را تعریف می کنند. حائز اهمیت است که میکروارگانیسم ها به طور جداگانه و به تنهایی وجود ندارند. میکروارگانیسم همیشه با هم در حال تعامل و برهم کنش هستند و این فعل و انفعالات بر میزان حاصلخیزی خاک به همان میزان یا بیشتر از فعالیت های جداگانه میکروارگانیسم  تأثیر می گذارد.

باکتری ها 

باکتریها میکروارگانیسم هایی هستند که تنها یک سلول دارند و بنابراین میکروسکوپی هستند. در هر کجا یک قاشق چای خوری خاک مرطوب و حاصلخیز دارای 100 میلیون تا یک میلیارد باکتری می باشد. این میکروارگانیسم تجزیه کننده، خورنده اندام گیاهان مرده و پسمانده های آلی هستند. با 

انجام این کار، باکتری ها مواد مغذی را به گونه ای پخش می کنند که میکروارگانیسم های دیگر قادر به دسترسی به آنها نیستند. باکتری ها این کار را با تغییر مواد مغذی از فرم غیر قابل دسترس به قابل استفاده انجام می دهند. این فرآیند در چرخه نیتروژن ضروری است.

اکتینومیست ها 

اکتینومیست ها میکروارگانیسم های خاک مانند باکتری ها و قارچ ها هستند. اکتینومیست ها دارای خصوصیاتی هستند که آنها را به هر دو گروه مرتبط می کند. اغلب به این صورت باور شده است که آنها ارتباط تکاملی گمشده بین باکتریها و قارچها هستند، اما این میکروارگانیسم ویژگی ها و مشخصه های بسیار مشترکی با باکتری ها به جای  قارچ ها دارد. اکتینومیست ها به خاک مشخصه بویایی آن را می دهند. اکتینومیست ها همچنین منبع چندین داروی درمانی قابل توجه بوده است.

قارچ ها 

قارچ ها میکروارگانیسم های غیرمعمول هستند، به این دلیل که آنها گیاه یا جانور نیستند. قارچ ها خود را به رشته های الیافی بنام هیف ها گروه بندی می کنند. سپس این هیف ها گروههایی به نام میسیلیوم تشکیل می دهند که کمتر از 0.8 میلی متر عرض دارند اما می توانند به چندین متر برسند. قارچ ها مفید هستند، اما همچنین می توانند برای میکروارگانیسم های خاک ضرر داشته باشند. قارچ ها به دلیل اینکه توانایی تجزیه مواد مغذی را دارند که میکروارگانیسم های دیگر قادر به انجام آن نیستند، مفید هستند. قارچ ها سپس این مواد مغذی تغذیه شده را در داخل خاک پخش می کنند و سایر میکروارگانیسم ها از آنها استفاده می کنند.

قارچ ها می توانند خود را به ریشه گیاه بچسبانند. بیشتر گیاهان وقتی که این اتفاق بیفتد، بسیار بهتر رشد می کنند. این یک رابطه سودمند به نام مایکوریزا (همزیستی قارچ‌ریشه) است. قارچ ها با رساندن مواد مغذی مورد نیاز به گیاه کمک می کنند و قارچ ها کربوهیدرات ها را از گیاه می گیرند، همان ماده مغذی که گیاهان به انسان می دهد. از طرف دیگر قارچ ها به دلیل انگل بودن و اتصال خود به گیاهان یا میکروارگانیسم های دیگر می توانند غذا دریافت کنند.

برخی از وظایف انجام شده در خاک توسط قارچ ها عبارت است از:

• تجزیه کننده ها – قارچ های ساپروفیتیک – این نوع قارچ مواد آلی مرده را به زیست توده قارچی، کربن دی اکسید (CO2) و مولکول های کوچک مانند اسیدهای آلی تبدیل می کنند.
• هم زیستی دو سویه (هم‌زیستی دوسویه به برهم‌کنش میان دو جاندار از دو گونهٔ متفاوت گفته می‌شود که در چنین رابطه‌ای، هر یک از آنها از فعالیت دیگری بهره و سود می‌برد.) – قارچهای مایکوریزا – این قارچ ها در ریشه های گیاه کلنی ایجاد می کنند. در ازای دریافت کربن از گیاه، قارچهای میکروریزا با ایجاد محلول فسفر و رساندن مواد مغذی خاک (فسفر، نیتروژن، ریز مغذی ها و شاید آب) به گیاه کمک می کنند. یکی از گروه های اصلی میکوریزاها به نام اکتومیکوریزا (به انگلیسی ectomycorrhizae)، بر روی لایه های سطحی ریشه ها رشد می کنند و معمولاً به درختان متصل هستند. دومین گروه بزرگ میکوریزها به نام اﻧﺪوﻣﯿﮑﻮرﯾﺰا (به انگلیسی endomycorrhizae) هستند که در سلولهای ریشه رشد می کنند و معمولاً با علفها، محصولات زراعی ردیفی، سبزیجات و بوته ها همراه هستند.

• انگل ها – گروه سوم قارچ ها، پاتوژن ها (عوامل تولید بیماری) یا انگل ها، هنگام ایجاد کلنی در ریشه گیاهان و میکروارگانیسم های دیگر باعث کاهش تولید یا مرگ می شوند.

جلبک ها

جلبک ها  در بیشتر خاک هایی که رطوبت و نور خورشید در دسترس باشد، وجود دارند. تعداد آنها در این خاک ها معمولاً از 100 تا 10,000 در هر گرم خاک متغیر است. جلبک ها قادر به انجام  فتوسنتز( فتوسنتز یا سنتز نوری فرایندی زیست‌شیمیایی است که در آن، انرژی نورانی خورشید توسط گیاهان و برخی از باکتریها به انرژی شیمیایی ذخیره‌شده در مواد غذایی آن‌ها تبدیل می‌شود) هستند و از همین راه، دی اکسید کربن را از جو و انرژی نور خورشید را گرفته و مواد غذایی خود را سنتز (به طور کلی سنتز یعنی ترکیب یا تجزیه ی مواد برای تولید ماده یا مواد جدید و در زیست و شیمی از این اصطلاح استفاده می شود) می کنند.

https://pesterafsanjan.com/product/%d8%ac%d9%84%d8%a8%da%a9-%d8%af%d8%b1%db%8c%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a2%da%a9%d8%a7%d8%af%db%8c%d9%86/

نقش و عملکرد اصلی جلبک ها در خاک عبارتند از:

• جلبک ها نقش مهمی در حفظ حاصلخیزی خاک به ویژه در خاکهای گرمسیری ایفا می کند.
• هنگامی که جلبک ها می میرند در واقع یک ماده آلی به خاک اضافه می شود و در نتیجه مقدار کربن آلی در خاک افزایش می یابد.
• جلبک ها با اتصال ذرات خاک به عنوان یک ماده چسباننده از فرسایش خاک جلوگیری می کنند.
• به افزایش ظرفیت آب نگهداری خاک برای مدت زمان طولانی تر کمک می کند.
• جلبک ها با آزاد کردن مقادیر زیادی اکسیژن در محیط خاک از طریق فرآیند فتوسنتز و در نتیجه هوادهی غوطه ور (قابل فرو رفتن در آب) را تسهیل می کند.
• جلبک ها از کمبود نیترات از طریق آبشویی (آبشویی جدا کردن و شستن املاح از خاک است) و زهکشی (زهکشی به معنی خارج کردن آب اضافی از زمین می‌باشد)، به ویژه در خاکهای غیر مزروعی جلوگیری می کنند.
• جلبک ها به خرد و تجزیه شدن سنگ ها و تشکیل ساختار خاک کمک می کنند.

تک یاخته ها

 تک یاخته ها میکروارگانیسم هایی بی رنگ و تک سلولی هستند. تک یاخته ها از باکتری ها بزرگتر و از چند میکرومتر تا چند میلی متر متغیر هستند. جمعیت تک یاخته ها در خاک قابل کشت از 10000 تا 100000 در هر گرم خاک است و در خاکهای سطحی فراوان است. تک یاختنه ها همچنین می توانند در برابر شرایط نامطلوب و مضر خاک مقاومت کنند.

وظایف اصلی، نقش ها و ویژگی های تک یاخته ها عبارت است از:

• اکثر تک یاخته ها مواد غذایی خود را از تغذیه یا مصرف باکتری های خاک بدست می آورند و به این ترتیب، آن ها در حفظ تعادل میکروارگانیسمی/ باکتریایی در خاک نقش مهمی دارند.
• اخیراً برخی از تک یاخته ها بعنوان عوامل کنترل بیولوژیکی در برابر میکروارگانیسم هایی که باعث ایجاد بیماری های مضر در گیاهان می شوند، استفاده شده است.
• چندین گونه از تک یاخته های خاک باعث ایجاد بیماری هایی در انسان می شود که از طریق آب و سایر حامل ها منتقل می شوند.

ویروس ها

ویروس های خاک از اهمیت بالایی برخوردار هستند، زیرا می توانند از طریق توانایی انتقال ژن ها از یک میزبان به میزبان دیگر و همچنین به عنوان یک عامل بالقوه نابودی میکروارگانیسم ها بر اکولوژی جوامع بیولوژیکی خاک تأثیر بگذارد.

برای کشف نقش ویروس ها در سلامت گیاهان و کیفیت خاک، مطالعاتی درباره تنوع و فراوانی ویروس ها در مناطق جغرافیایی (اکوسیستم ها) مختلف انجام شده است. یافته های حاصل از این مطالعات  به این صورت بوده است که ویروس ها در تمام مناطقی که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته اند، بسیار فراوان هستند، حتی در شرایطی که جمعیت باکتری ها در همان محیط ها به صورت چشمگیری متفاوت بوده است.

خاک ها یقیناً مکانی برای بسیاری از گونه های جدید ویروسی هستند که، در کنار هم، می تواند مخزن بزرگی از تنوع ژنتیکی این میکروارگانیسم باشد. برخی محققان معتقدند که تحقیق در مورد این گستردگی تنوع  ویروس های خاک، این پتانسیل را دارد که درک ما از نقش ویروس ها در فرآیندهای اکوسیستم جهانی و تکامل زندگی میکروارگانیسم ها را تغییر دهد.

نماتد ها

به عبارت دقیق‌تر نماتد ها میکروارگانیسم نیستند. کرم های نماتد به طور معمول 50 میکرومتر قطر و یک میلی متر طول دارند. گونه های نماتد که مسئول بیماری گیاهان هستند توجه زیادی را به خود جلب کرده است، اما در مورد بیشتر جمعیت نماتد که نقش های مفیدی در خاک دارند کمتر شناخته شده هستند. تنوع باورنکردنی از نماتدهایی که در سطوح مختلف از شبکه غذایی خاک کارکرد دارند، وجود دارد. بعضی از نماتد ها از گیاهان و جلبک ها (سطح اول) تغذیه می کنند، برخی دیگر از باکتری ها و قارچ ها (سطح دوم) تغذیه می شوند و برخی دیگر از نماتدهای دیگر (سطوح بالاتر) تغذیه می کنند.

نماتدهای آزادزی را بر اساس تغذیه شان می توان به چهار گروه گسترده تقسیم کرد. “خورنده های باکتریایی”  که همانگونه از نام آن ها مشخص است، باکتری ها را مصرف می کنند. “خورنده های قارچی”  با سوراخ کردن دیواره های سلولی قارچ ها و مکیدن محتویات داخل آن تغذیه می کنند. “نماتدهای شکارچی” انواع نماتدها و تک یاخته ها را می خورند.

نماتد های شکارچی میکروارگانیسم های کوچکتر را به طور کامل می خورند و یا خود را به پوستک (پوستک یا کوتیکول لایه محافظ و پیوسته‌ای از جنس کوتین و فاقد ساختمان سلولی است که توسط یاخته‌های روپوست گیاهان ترشح می‌شود و سطح خارجی اندام‌های هوایی بدنشان را می‌پوشاند) نماتدهای بزرگتر می چسبانند و تا زمانی که قسمت های داخلی بدن شکار خود را استخراج نکند، جدا نمی شوند.

همانند تک یاخته ها، نماتدها در کانی سازی یا منتشر کردن مواد مغذی به اشکال قابل دسترس برای گیاه دارای اهمیت هستند. هنگامی که نماتد ها باکتری یا قارچ ها را می خورند، آمونیوم از خود آزاد می کنند زیرا باکتری ها و قارچ ها حاوی نیتروژن بسیار بیشتری نسبت به نماتد ها هستند. نماتد ها همچنین ممکن است به دلیل تنوع فوق العاده و مشارکت آنها در بسیاری از عملکردهای سطوح مختلف شبکه غذایی خاک، شاخص های مفیدی برای کیفیت خاک باشد.

نقش و عملکرد میکروارگانیسم ها در خاک 

دید کلی نسبت به نقش میکروارگانیسم ها در خاک 

در مجموع، میکروارگانیسم های خاک نقش اساسی در تجزیه کردن و پوساندن مواد آلی، چرخه مواد مغذی و بارور خاک دارند. بدون چرخه عناصر غذایی، ادامه حیات بر روی زمین غیرممکن خواهد بود، چونکه مواد مغذی ضروری به سرعت توسط میکروارگانیسم ها جذب می شوند و به شکلی در می آیند که بقیه موجودات زنده قادر به استفاده از آن نباشد. واکنش های درگیر در چرخه های بنیادی و اساسی اغلب در طبیعت شیمیایی هستند، اما واکنش های بیوشیمیایی توسط میکروارگانیسم ها انجام می شود، همچنین در چرخه عناصر نقش مهمی دارند. میکروارگانسیم های خاک در این فرآیند از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

میکروارگانیسم های خاک برای توسعه و ایجاد ساختار یک خاک سالم نیز مهم هستند. میکروارگانیسم های خاک مقدار زیادی ماده چسبنده (به عنوان مثال پلی ساکاریدها و موسیلاژ) را تولید می کنند که به چسبیدن و جمع شدن توده های  خاک کمک می کند.

میکروارگانیسم های خاک برای توسعه و ایجاد ساختار یک خاک سالم نیز مهم هستند. میکروارگانیسم های خاک مقدار زیادی ماده چسبنده (به عنوان مثال پلی ساکاریدها و موسیلاژ) را تولید می کنند که به چسبیده شدن خاکدانه ها (خاکدانه مجموعه ای از ذرات اولیه اسـت که پیوستگی شان به یکدیگر بیش از پیوستگی آنهـا بـه ذرات خـاک اطراف این مجموعه میباشد) کمک می کند. این ماده چسباننده باعث می شود که خاکدانه ها در هنگام قرار گرفتن در معرض آب فروپاشی نکند.

همچنین رشته های قارچی ساختار خاک را تثبیت می کنند، زیرا این ساختارهای رشته مانند در سرتاسر خاک شاخه شاخه می شوند. این قارچ ها را می توان به عنوان رشته های ساختمان خاک تصور کرد. باید خاطر نشان کرد که میکروارگانیسم ها به طور کلی تأثیر کمی در تغییر ساختار فیزیکی واقعی خاک دارند که توسط میکروارگانیسم های بزرگتر انجام می شود.

نقش میکروارگانیسم های در تولید کربن 

میکروارگانیسم های خاک هم جزء تشکیل دهنده  و هم تولید کننده کربن آلی خاک هستند، ماده ای که کربن را برای مدت طولانی در خاک نگهداری می کند. فراوانی کربن آلی در خاک باعث بهبود حاصلخیزی خاک و ظرفیت آب نگهداری آن می شود. یک تحقیق در حال توسعه وجود دارد که این فرضیه را که میکروارگانیسم های خاک، به ویژه قارچ ها می توانند برای بیرون کشیدن کربن از جو و جدا کردن آن در خاک مورد استفاده قرار گیرند. میکروارگانیسم های خاک می توانند راه کاری قابل توجه برای کاهش گازهای گلخانه ای جو زمین فراهم آورده و به محدود کردن تأثیرات حاصل از تغییرات اقلیمی ناشی از گازهای گلخانه ای کمک کند.

خاکهای سالم حاوی تعداد بیشماری میکروارگانیسم و مقادیر قابل توجهی زیست توده میکروارگانیسمی هستند. فعالیت میکروارگانیسم شرایطی را به وجود می آورد که وضعیت خاک از نظر (منابع موجود کربن، رطوبت، هوادهی، دما، اسیدیته / قلیائیت و مواد مغذی معدنی موجود، مانند نیتروژن) مطلوب باشد. این فعالیت باید در نظر گرفته شود زیرا تحت شرایط عادی، جمعیت میکروارگانیسم ها به طور پیوسته ذخیره غذایی را به شکل به آسان در دسترس بودن دریافت نمی کنند که بتوانند میزان رشد بالای طولانی مدت در گیاه را تقویت کنند.

تقریباً همه میکروارگانیسم های خاک (به جز برخی از باکتری ها) به مواردی مشابه ما که برای حیات نیاز داریم، آن ها نیاز دارند: غذا، آب و اکسیژن. میکروارگانیسم ها از یک منبع غذایی مبتنی بر کربن تغذیه می کنند که تمام مواد مغذی از جمله نیتروژن و فسفر را تأمین می کند. میکروارگانیسم  به یک زیستگاه مرطوبی که به اکسیژن موجود در فضاهای خاک دسترسی داشته باشد، نیاز دارند. این دلایل توضیح می دهد که چرا 75 درصد میکروارگانیسم های خاک در پنج سانتی متر خاک سطحی یافت می شوند. همچنین این دلایل باعث می شود که بدانیم چرا بسیاری از خاک های کشاورزی ما از لحاظ جمعیت میکروارگانیسم فقیر می باشد. متأسفانه برخی از رویه های کشاورزی درست نمی باشد.

نتیجه گیری نقش میکروارگانیسم ها در سلامت خاک 

جامعه کشاورزی به سرعت در حال تشخیص این موضوع می باشد که رابطه بین سه مؤلفه حاصلخیزی خاک به همان اندازه مهم است که هر یک از مؤلفه ها به خودی خود داشته باشند.

به عنوان مثال، خاک ورزی و شخم زدن به نوعی توسط بسیاری از پرورش دهندگان و کشت کاران انجام می شود. فرض بر این است که کندن یا چرخاندن خاک زمین به نوعی باعث افزایش باروری فیزیکی خاک با باز شدن راه برای آب و هوا بیشتر و تا حدی صحیح می شود. با این حال، بسیاری از روشهای خاک ورزی و شخم زنی در واقع به خاکدانه ها، آسیب می رساند. کاهش میزان شخم زنی و عمق شخم زنی به عنوان شیوه ای رایج تر مورد استفاده قرار می گیرد.

بازگشت خاک به وضعیت غنی از هوموس برای حاصلخیزی بیولوژیکی بسیار مهم است. محققان افزایش فعالیت کلی اکثر انواع میکروارگانیسم های خاک را با حضور مواد هومیکی یادآور شده اند. تصفیه خاک با مواد هیومیکی یکی از مؤثرترین اقداماتی است که کشاورزان می توانند برای بازیابی حاصلخیزی خاک های تهی شده از این ماده استفاده کنند و از این طریق سطح سلامتی میکروارگانیسم ها را افزایش دهند.

به وسیله کلات کردن عناصر مختلف و تشکیل پل های مولکولی ، مواد هومیکی این انرژی (کربن) را برای میکروارگانیسم های خاک را فراهم می کنند که از هیچ راه دیگری (مانند فتوسنتز گیاهان) برای به دست آوردن این انرژی ندارند. مواد هومیکی باعث افزایش ظرفیت آب نگهداری و بهبود ساختار خاک، افزایش در دسترس بودن مواد مغذی و در نتیجه ایجاد شرایط بهینه برای رشد و رونق میکروارگانیسم های خاک می شود.

تعادل در بین سه رکن و ستون حاصلخیزی برای خاک شما و بنابراین سودآوری آینده شما ضروری است. بنابراین، یک برنامه پیوسته برای آزمایش، مهمترین و مؤثرترین روش برای بهبود شرایط خاک و پتانسیل درآمدزایی برای کشاورزان می باشد. آزمایش خاک برای آگاهی از مقادیر مواد مغذی و مواد شیمیایی یک بخش ثابت در اکثر برنامه های کشت است. افزودن آزمایش سلامت میکروارگانیسم های خاک به طور منظم از اهمیت بسیار مهمی برخوردار است، به ویژه به دلیل اینکه سلامت میکروارگانیسم های خاک به دلیل فعالیت های فیزیکی و شیمیایی می تواند خیلی سریع تغییر کند. 

منبع : Future Directions

برای عضویت در کانال تلگرام، اینستاگرام و آپارات پسته رفسنجان بر روی تصاویر زیر کلیک کنید: