هرس انواع درختان، درختچه ها و گیاهان زینتی

هرس گیاهان زینتی چگونه است؟

هرس میزان قابلیت گیاهان زینتی را برای زینتی بودن افزایش می دهد و مشخص می کند که کدام بخش از این گیاهان زینتی می باشد (گل، ساقه، پوست، میوه و شاخ و برگ). در انتخاب گیاه باید دقت زیادی بخرج داد و به مواردی مانند فضا، جهات، آب و هوای منطقه و شکل مورد دلخواه از گیاه توجه نمود. یک باغبان (مهم نیست چقدر مهارت داشته باشد) هرگز توانایی تبدیل یک گیاه راست به یک گیاه گسترده و یا به یک گیاه گرد را ندارد.

درختچه هایی که بطور طبیعی دارای شکل آبشاری گرد می باشند (مانند اسپیره و پلامباگو)، هرگز به شکل یک پرچین منظم در نمی آیند. یک گیاه مخروطی بلند را می توان همانند یک درخت در زیر خطوط برق نگه داشت، اما آیا این کار ارزش دارد؟ یک درخت با تاج گرد را می توان با توجه موقعیت و مکان آن تربیت کرد. انتخاب گیاه مناسب برای یک منطقه می تواند باعث صرفه جویی در هرس شود و همچنین زیبایی ذاتی آن گیاه را افزایش می دهد.

دلیل هرس و تربیت گیاه

شکل طبیعی یک گیاه را می توان از طریق هرس و تربیت مداوم، تحت کنترل خود درآورد، اما یک گیاه زینتی فقط به عنوان یک گیاه زینتی بکار می رود. چنین گیاهی به علت زیبایی ذاتی که دارد، در فضاهای سبز باغات خانگی بکار می رود. هرس فقط می تواند به گیاه کمک کند تا بتواند در بهترین حالت خود قرار بگیرد. که بسیار شبیه به یک سالن زیبایی محلی بوده که متخصصان عمل زیبایی می توانند زیبایی یک فرد را افزایش دهند.

یک باغ و یا یک فضای سبز موفق از گیاهان متنوعی تشکیل می شود که هر یک از این گیاهان مکمل گیاه مجاور خود هستند. این موضوع برای افزایش هماهنگی در فضای سبز لازم می باشد. گیاهان را براساس نمایی که باید به فضای سبز اضافه کنند، انتخاب می کنند. باید به یک گیاه زینتی اجازه داده شود تا هویت خود را نشان دهد و وظیفه فرد هرس کننده این است که تا آنجایی که می تواند این گیاه را به زیباترین شکل آن در بیاورد.

هرس و تربیت انواع درختان زینتی

ارزش درختان می تواند وابسته به گل، شاخه و برگ، پوست و میوه آنها باشد، اما آنها همواره بخاطر درخت بودنشان، با ارزش می باشند. این درختان خوش اندام می باشند. با این تعریف، درختان قبل از آغاز برگ دهی و گلدهی دارای یک تنه (یا چند تنه ) می باشند. جذابیت آنها به علت بزرگی تنه و سایه انداز تکامل یافته بوسیله تغییرات فصلی می باشد. معمولا درختان زینتی نمی توانند باعث تکامل خود شوند، بنابراین در زمان ایجاد ساختار اصلی آنها در سال های اولیه، باید از آنها مراقبت نمود.

هرس در مرحله حداکثر پوشش برگی

هرس در این مرحله باید خیلی ملایم باشد، چرا که گیاه برای استقرار سریع خود در فضای سبز نیاز به حداکثر پوشش برگی دارد. اگر درختان با ساختار مناسب از یک نهالستان قابل اطمینان خریداری شود، نیاز کمی به هرس دارند، اما در صورتی که نیاز به هرس باشد، باید به طریق زیر عمل کرد:

شاخه های با زاویه کمتر از 45 درجه از تنه را حذف می کنند. البته اگر گیاه از نوع ستونی یا مخروطی باشد (مانند سرو) و تبریزی، انجام نمی شود.
شاخه هایی را که دارای قطری بیشتر از شاخه مادری خود می باشند را حذف یا سربرداری می کنند، چرا که ممکن است تهدیدی برای محور مرکزی (تنه آینده) باشند.
شاخه هایی که روی تنه به همدیگر خیلی نزدیک می باشند را حذف می کنند.
شاخه هایی را که به صورت عمودی و متناوب دور تا دور ساقه قرار گرفته اند را حذف می کنند تا از سایه اندازی آنها جلوگیری شود.

رعایت نکات مهم در هرس درختان زینتی

نوک شاخه ها را نباید کوتاه کرد، مگر اینکه صدمه دیده باشند. نوک شاخه دارای یک جوانه انتهایی بوده که وظیفه آن افزایش ارتفاع درخت می باشد و معمولا از رشد جوانه های جانبی جلوگیری می کند. جوانه انتهایی برای تشکیل یک ساختار شاخه ای مستحکم در درختان جوان مورد نیاز می باشد، بنابراین جوانه انتهایی به تنهایی نگه داشته می شود. از انجام هرگونه هرس که تحریک کننده رشد محور مرکزی باشد، باید اجتناب کرد و محورها یا شاخه هایی که دارای قطر بیشتری از شاخه مادری خود می باشند، را حذف می کنند.

این قبیل شاخه ها در نهایت باعث عدم ثبات درخت می شوند، به همین خاطر قبل از اینکه باعث بروز مشکلات شوند، باید با آنها مقابله کرد. به فاصله بین شاخه ها نگاه کرده و اگر خیلی نزدیک بهم باشند، باید از پیوستگی آنها جلوگیری کرد. فاصله مناسب بین شاخه ها 30 تا 60 سانتی متر می باشد. شاخه هایی که با زاویه کمتر از 45 درجه با تنه رشد می کنند، استحکام خیلی کمی داشته و آنها را حذف می کنند.

قانون استثناء در هرس مخروط داران

تنها استثناء برای این قانون در مورد مخروط داران و یا درختان باریک خیلی عمود می باشد که شاخساره آنها ستونی می باشد(مانند کاج مدادی و صنوبر لومباردی) که از این قانون پیروی نمی کنند. همواره زاویه شاخه ها در این درختان خیلی تنگ می باشد. همواره شاخه هایی را انتخاب کرده و تحریک به رشد می کنند که بصورت متناوب و عمودی در ه اطراف تنه قرار گرفته باشند.

با این کار تعادل و توازن شاخه ها تضمین شده و در نتیجه روی همدیگر سایه اندازی نمی کنند. درختان تولید شده در نهالستان های قابل اطمینان این مشکلات را ندارند. اگر این درختان از این نهالستان ها خریداری شوند (حتی با هزینه بیشتر)، نیاز به هرس اصلاحی ندارند و در نتیجه استقرار آنها بهتر خواهد بود. این درختان باید سالم نگه داشته شوند و حذف شاخه های مرده، بیمار و درهم رفته برای تضمین زیبایی درخت کافی می باشد.

هرس برای تیمار درخت و درختچه ها

اگر پوست درخت زیبایی خاصی داشته باشد، می توان با بالا بردن سایه انداز برگی، فضای بیشتری در بخش های پایینی درخت ایجاد کرد تا ویژگی های مربوط به پوست آن بیشتر نمایان شود. در مورد درختان با خصوصیات مضاعف و گوناگون (مانند گیاه توری) که هم دارای پوستی جذاب و هم دارای گل های بزرگ می باشد. تصمیم گیری فرد هرس کننده براساس خصوصیت مورد نظر می باشد.

به منظور نمایان شدن پوست عضلانی و ابریشمی که روی شاخه های این گیاه را تزئین کرده است. بهتر است بدون هیچ دخالتی، به درخت اجازه داده شود تا این حالت را بخود بگیرد. در صورتی که این گیاه سالم نگه داشته شود، هنوز هم می تواند گل بدهد، اما اندازه شکوفه های آن کوچکتر می شود. اما، اگر در این گیاه، هدف تولید گل های بزرگ باشد، به محض اینکه گیاه مستقر شد، سالانه حدود یک سوم شاخه ها را پس از گلدهی سربرداری می کنند.

که این کار برای تحریک رشد شاخه هایی جدید حامل گل لازم می باشد. این تیمار درخت را به اندازه یک درختچه بزرگ نگه می دارد، بنابراین بجای اینکه به عنوان یک درخت در باغ باشد، بیشتر به عنوان یک درختچه انجام وظیفه می کند. درختان بجز نگهداری از آنها برای سلامتی، معمولا می توانند باعث تکامل خود شوند.

هرس و تربیت اصولی و منظم درختچه های زینتی

درختچه های زینتی بجز در مواردی مانند شکل شناسی و مخروط داران پاکوتاه،خوش اندام نمی باشند. این درختچه ها تا حدود زیادی تولید کننده شاخ و برگ، گل و در برخی مواقع میوه بوده که هرس براحتی می تواند تراکم و فراوانی این خصوصیات را افزایش دهد. تمام درختچه ها چند تنه بوده و سایه انداز آنها در طی زمان نیاز به تجدید رشد دارد. هنگامی که گیاه مستقر شد، در نقاطی که رشد شاخ و برگ و تعداد گل ها زیاد نمی باشد، باید ساقه یا تنه را مورد بررسی قرار داد.

اگر به بخش پایینی گیاه توجه شود و با توجه به تفاوت های موجود بین رنگ و ضخامت چوب، براحتی می توان ساقه های مسن را از ساقه های جدید تشخیص داد. هر چه ساقه ضخیم تر باشد، نشان دهنده مسن تر بودن آن می باشد. همچنین تیره تر بودن رنگ چوب و خشن تر بودن بافت آن نشان دهنده سن بالای ساقه می باشد. بنابراین قدرت آن نیز کمتر می باشد که برای حفظ حداکثر ظرفیت گلدهی درختچه، این ساقه را حذف می کنند.

حذف کامل سایه انداز درختچه (باز جوان سازی)

برخی از درختچه ها را می توان از روی تنه سربرداری کرد و یا به معنای واقعی سر را از تنه جدا کرد که با این کار یک جست رشدی به طرف بالا انجام خواهد شد. این عمل یک روش جایگزین با دوباره کاری (کشت مجدد) بوده و علیرغم وجود یک دوره نامناسب و کوتاه بعد از یک هرس سنگین، این کار برای تجدید رشد شاخه گل دهنده گیاه و کاهش اندازه کلی آن مفید خواهد بود.

اگر سایه انداز حذف نشود و با یک روش ساده کوتاه شود، می توان یک درختچه را بصورت یک پرچین غیر رسمی جذاب در آورد. قبل از اتمام کار پرچین سازی با قیچی، مکث کرده و با نگاه کردن به درختچه، ببینید آیا درختچه به شکل مورد نظر شما درآمده است یا نه. اگر درختچه به شکل مورد نظر در نیامده است، باید مقداری از سایه انداز درخت را حذف کرد. برای مثال درختچه بادلجا از روی تنه سربرداری شده است که شاخه های این گیاه با قدرت زیادی باززایی نموده اند.

زمان حذف کامل سایه انداز

برای بوته ای شدن این شاخه ها آنها را نوک برداری می کنند که با این کار گیاه به شکل طبیعی خود باز خواهد گشت. تیمار فوق را بر حسب قدرت گیاه، فقط هر 5-7 سال یکبار اعمال می کنند. برخی از گیاهان با تولید پاجوش های جدید به این تیمار پاسخ می دهند و واکنش برخی از گیاهان دیگر بصورت شاخه دهی دوباره از روی چوب باقی مانده می باشد. حذف کامل سایه انداز و حذف شاخه های قدیمی فقط باید قبل از فصل رشد انجام شود. البته در مناطق عاری از یخبندان این کار در اوایل بهار انجام می شود و در مناطق دارای یخبندان باید تا رفع خطر یخبندان این عمل را به تعویق انداخت.

هرس درختچه های گل دار یکساله

برخی از درختچه ها در سال فقط یک بار و بعضی دیگر در طول یک فصل بیش از یک بار گل می دهند. در حالی که برخی از آنها (مانند گل مروارید و اسطوخودوس فرانسوی) هرگز گلدهی خود را متوقف نمی کنند. درختچه های گل دار را بدون توجه به اینکه چگونه و چه زمانی گل می دهند، با آگاهی از نوع شاخه های گل دهنده آنها و قدرت ساختاری آنها هرس می نمایند. بسیاری از درختچه ها تا زمان استقرار بندرت نیاز به هرس دارند.

این گیاهان ممکن است نیاز به مقدار کمی شکل دهی و کوتاه کردن شاخه های قوی داشته باشند. اما هرس می تواند به تنک مقدار کمی از شاخه های چوبی و حذف چوب های مرده و بیمار محدود شود. اگر گیاه حالت چوبی به خود بگیرد، باغبان باید پس از گلدهی، نوک یک شاخه جانبی قوی را در جهت مورد نظر برای رشد، هرس کند. برای حذف گل های ضعیف، باید ساقه گل دهنده را تا بالای نزدیک ترین جوانه رویشی قطع کرد.

درختچه هایی که در سال یک بار گل می دهند

در بسیاری از درختچه ها، گل روی شاخه های جدید تشکیل می شود که این شاخه ها از شاخه های سال قبل مشتق می شوند. بر اساس این قانون استاندارد، بعد از گلدهی هرس را از بالای یک جوانه رو به بیرون انجام می دهند. همچنین هرس درختچه هایی که حامل میوه ها یا هیپانتیوم های زینتی می باشند، متفاوت می باشد. هنگامی که درختچه مستقر شد، کوتاه کردن شاخه های قوی و هرس گل های ضعیف باعث ذخیره انرژی مورد نیاز برای تشکیل بذر در گیاهان می شود. انرژی ذخیره شده حتی می تواند برای تولید شاخه های جدید حامل گل های سال بعد بکار برود.

هرس درختچه ها در اول فصل

درختچه هایی که در اول فصل گل می دهند، قبل از تکامل رشد جدید، عمر گل آنها به پایان می رسد. بنابراین انجام هرس بعد از این زمان نه تنها باعث حذف گل های مرده می شود، بلکه چندین شاخه باریک و طویل برای حمل گل های سال بعد تولید می شود. با حذف انتهای شاخه (حذف جوانه انتهایی)، شاخه های جانبی رشد کرده و درختچه بوته ای تر و پرپشت تر شده و میزان گلدهی آن هم در سال بعد بیشتر می شود. همیشه باید سربرداری را از پایین گل ها انجام داد و به میزان رشد جدید که ممکن است تحریک شود، نباید توجه کرد.

اگر این کار انجام نشود، درختچه نامرتب خواهد شد و تعداد کمی گل تولید می کند. برخی از درختچه ها تقریبا همزمان با باز شدن گل، رشد رویشی دارند، که هرس آنها برای یک فرد تازه کار سخت می باشد. اما فرد هرس کننده باید شجاع باشد و سربرداری را پایین تر از گل ها انجام دهد. اگر این کار را انجام ندهد، درخت نامرتب و شلوغ می شود.

درختچه های گل دار با میوه های زینتی

درختچه های گل دار که دارای میوه زینتی نیز می باشند، نیاز به تیمارهای دیگری دارند. میوه بعد از گل تشکیل می شود، بنابراین در صورتی که گل ها حذف شوند، میوه هم تشکیل نمی شود. هر گونه رشد رویشی انبوه بهاره را می توان کوتاه کرد تا تناسب و تقارن درختچه حفظ شود. اما می توان بقایای آنرا روی درخت باقی گذاشت، مگر اینکه نیاز به نمای پاییزه درخت نداشته باشید. هر گونه هرس بازجوان سازی را می توان در طی میوه دهی یا پس از آن انجام داد.

شاخه های مسن را می توان حذف نمود که برای ایجاد یک شاخه جانبی قوی باید چوب مسن تر را در جهت مورد نظر برای رشد، سربرداری کرد. به علت اینکه شاخه های جوان و قوی تر نیاز به فضا دارند، باید تمام ساقه های مسن را حذف کرد. لازم به ذکر است که بسیاری از درختچه ها که میوه پاییزه تولید می کنند نیز می توانند به عنوان علف های هرز محیطی رفتار کنند. همواره باید در انتخاب گونه گیاهی دقت لازم را به خرج داد، به عنوان مثال برای انتخاب گونه های شیرخشت باید به آفات آن توجه نمود.

هرس و تربیت گیاهان با شاخ و برگ ابلق (چند رنگ)

درختچه های با شاخ و برگ ابلق نمای خاصی به منظره باغ و فضای سبز می دهند و می توانند اتکا و وابستگی فضای سبز که فقط به گل ها بوده است را متعادل کنند. این درختچه ها به عنوان یک نگین برای جذابیت بیشتر اعضای فضای سبز عمل می کنند. معمولا در زمستان، یعنی در زمانی که چیز کمی برای جلب توجه وجود دارد، این درختچه ها تماشایی ترین گیاهان در فضای سبز می باشند. گیاهان ابلق و چند رنگ از دانهال های شانسی و یا از جهش ها انتخاب می شوند و این قبیل گیاهان نماینده گونه ای که از آن مشتق شده اند، نمی باشند. در حقیقیت، این گیاهان حالتی انحرافی انحرافی از گیاه منشاء خود محسوب می شوند.

برگ های ابلق را چگونه هرس کنیم؟

برگ های ابلق و چند رنگ عملا کارایی کمتری از یک سطح سبز دارند. برگ های ابلق دارای بخش سبز کمتری بوده و میزان جذب نور آنها به میزان ابلق بودن آنها بستگی دارد. بر این اساس گیاه ابلق غالبا به رنگ برگ گونه منشاء خود بر می گردد، بخصوص اگر تحت شرایط تنش قرار بگیرد. گیاهان با برگ های کاملا ابلق شبیه به هم می باشند. برگ های کاملا ارغوانی تا سیاه، کلروپلاست را در بخش زیرین خود پنهان کرده و از فتوسنتز جلوگیری می کنند. غالبا برگشت به عقب در نتیجه فقدان نور می باشد، بطوری که گیاهان به برگ گونه منشاء خود برگشت می کنند.

وقتی که این گیاهان در شرایط نور پایین رشد کنند، برگ های زیبا و خوش ترکیب آنها ممکن است به حالت سبز برگردد. بهترین راهکار برای حل این مشکل، انتقال گیاه به یک مکان پرنور می باشد. گاهی مواقع برگشت به عقب گیاهان ابلق در نتیجه عدم ثبات رقم کاشته شده بوده و بدون توجه به اینکه درکدام قسمت باغ قرار داده شده باشد، برگ های کاملا سبز تولید می کنند. بهترین راهکار در همه این موارد (بجز انتقال گیاه)، قطع کردن شاخ و برگ ناخواسته از روی گیاه می باشد که در این حالت باید شاخه یا ساقه حامل برگ های ناخواسته را حذف کرد.

هرس درختچه هایی که گلدهی خود را متوقف نمی کنند

گیاهان پوششی و زیر درختچه ها بطور دائمی در شرایط همخو و متجانس رشد می کنند. این گیاهان غالبا از بهار تا زمستان شاخه های گل دهنده جدید تولید می کنند و در طول زمان این گیاهان بزرگتر و بزرگتر می شوند. با تولید گل های تازه روی شکوفه های پژمرده خود را پوشانده و این شکوفه های ضعیف بعد از یک روز از بین می روند.

باید از گلدهی زیر درختچه هایی که به روش فوق رفتار می کنند. تا زمان تکامل ساختمان شاخه های حامل گل، جلوگیری کرد. نوک برداری جوانه های گل باید حداقل تا 2-3 ماه اول پس از کاشت ادامه یابد. چرا که نه تنها این کار به استقرار گیاه کمک خواهد کرد، بلکه باعث ایجاد یک چارچوب متراکم برای شاخه ها خواهد شد. پس از این مرحله می توان به گیاهان به مقدار کمی اجازه گلدهی داد.

هرس پس از گلدهی چگونه است؟

دو ماه پس از گلدهی، باید گل ها را حذف کرد که ساقه های گل دهنده را برای تولید شاخه های جانبی قوی سربرداری می کنند. بنابراین شاخه های پایین تر رشد کرده و درختچه پرپشت و بوته ای می شود. همچنین ساقه های طویل را برای تحریک رشد قوی، کوتاه می کنند. نوک برداری تمام شاخه های جدید ایده خوبی بوده که این فرآیند می تواند هر چند ماه یکبار تکرار شود. اما، در صورتی که با یک درختچه فرسوده و کم رمق از این نوع مواجه باشید، ممکن است با هرس گیاه برای حذف گل ها، مقدار کمی رشد وجود داشته باشد. اما این موضوع می تواند دچار اشکال باشد.

با حذف مقدار زیادی از شاخه ها، مقدار کمی برگ برای بقای درختچه باقی خواهد ماند و بسته به فصل، این درختچه ها ممکن است نتوانند روی شاخه های مسن رشد کنند. در این شرایط می توان یک هرس سنگین انجام داد. شاید این موضوع عجیب بنظر برسد، اما نصف درختچه را هرس می کنند و نیمه دیگر آنرا تا تجدید رشد قوی بخش هرس شده، نگه می دارند.

این نوع از هرس بهتر است در بهار و پس از رفع خطر یخبندان انجام شود. گیاهان پوششی که بندرت گلدهی خود را متوقف می کنند، را می توان بصورت سنگین هرس کرد. ساقه های بلندتر این گیاهان را قطع می کنند و بخش پایینی ساقه های سبز را نگه می دارند. هرس ملایم برخی از گیاهان مانند Arctotis می تواند مفید باشد. در این شرایط ساقه های تک گل را سربرداری کرده و از بالای شاخه های جانبی هرس ملایم انجام می دهند که با وجود شاخه های جانبی، زیبایی گیاه کمتر از دست می رود.

هرس و تربیت چمن ها و گیاهان انبوه

این عنوان عریض شامل همه گیاهانی بوده که فقط دارای یک جوانه انتهایی در انتهای برگ خود می باشند و جوانه جانبی ندارند. در این گیاهان، هنگامی که نوک برگ صدمه ببیند، قدرت باززایی نخواهد داشت. این گیاهان به علت نداشتن جوانه های جانبی قدرت تولید شاخه های جانبی ندارند.

تمام این گیاهان تک لپه بوده و فقط دارای یک برگ بذری می باشند و در برگ و یا ساقه های آنها رگ بندی موازی وجود دارد. خرما و خیزران نیز بخشی از این گروه گیاهشناسی می باشند، اما به هرس کمی نیاز دارند و فقط برگ های مرده و یا میوه های آنها را حذف می کنند. خیزران ممکن است نیاز به تنک کن ها بوسیله حذف کامل آنها از سطح زمین داشته باشد. اگر کن در زیر برگ ها ی جانبی هرس شود، نمی تواند باززایی کند.

هرس گونه های پیازی همیشه سبز

گونه های شیه چمن و بسیاری از گیاهان پیازی همیشه سبز نیاز به توجه بیشتر دارند. منبع رشد این گیاهان متفاوت از منبع رشد درختان چوبی و درختچه ها می باشد. برگ های علفی از یک مریستم اینترکالاری منشاء می گیرند. این نقطه رشدی بالای سیستم ریشه قرار دارد که پهنک برگ های واقعی از این قسمت منشاء می گیرند و حتی اگر نوک برگ صدمه ببیند، باعث باززایی برگ می شود. بنابراین بعد از تغذیه حیوانات از این گیاهان و یا برش آنها توسط انسان، این ساختار باعث باززایی سریع گیاه می شود.

در صورتی که مریستم اینترکالاری بوسیله چرای بی رویه، برش بیش از حد یا سربرداری شدید صدمه ببیند. به علت از بین رفتن این نقطه رشدی، برگ ها نمی توانند باززایی کنند و گیاه از بین می رود. عادت رشدی برخی از گیاهان پیازی (مانند Knifophia) مشابه چمن ها می باشد. بنابراین روش تیمار آنها هم مشابه چمن ها می باشد، اما بسیاری از این گیاهان می توانند از طریق سیستم ریشه پیازی خود باززایی نمایند. این تئوری برای چمن های استولون دار بکار می رود.

هرس چمن های زینتی همیشه سبز

چمن های همیشه سبز در سراسر فصل، تاج برگی خود را تعویض می کنند که این منجر به ایجاد پهنک های برگی و تولید ساقه های گل دهنده می شود. هنگامی که گیاه مستقر شد (معمولا در سال دوم رشد)، در ادامه رشد برگ های آن مسن شده و تاج را شلوغ می کنند که باعث جلوگیری از رشد جدید می شوند. انجام هرس برای باز جوان سازی کار ساده ای می باشد.

با استفاده از یک قیچی مخصوص پرچین و یا قیچی باغبانی تمام برگ های بالای مریستم اینترکالاری را حذف می کنند. این نقطه رشدی در بخش پایینی گیاه قرار داشته و براحتی قابل تشخیص می باشد. در صورتی که هرس در زیر مریستم اینترکالاری انجام شود، گیاه از بین می رود و احتمال باززایی آن غیرممکن خواهد بود.

برای حفظ زیبایی چمن ها چه باید کرد؟

در صورتی که فرد بخواهد زیبایی و لطافت چمن ها را حفظ کند (بجای یک چمن تیغ مانند)، باید برگ های مسن را از طریق شانه کردن با انگشتان دست، حذف کند. انجام این کار زمان بر می باشد، اما نتایج بهتری در مقایسه با روش چمن با قیچی دارد. البته در صورتی که فضای چمن وسیع باشد، این کار زمان بر بوده و مقرون به صرفه نمی باشد. بسیاری از چمن های بومی استرالیا را می توان در هوای سرد آتش زد که با این کار مقدار زیادی از پهنک برگ های مرده حذف می شود و بذرهای ریزش کرده، گرم می شوند.

همچنین جوانه زنی آنها تحریک می شود و در نتیجه یک چمن زار متراکم تر بوجود می آید. در صورتی که چمن بشدت متراکم شود، ممکن است بلند کردن و جدا کردن آن زمان بر باشد. برخی از چمن ها استولون و یا ساقه جانبی تولید می کنند که این استولون ها می توانند برای گیاهان جدید بکار بروند. این گیاهان خشن ترین و بادوام ترین نوع چمن ها بوده و به سختی از بین می روند و با اطمینان بالایی می توان آنها را از روی سطح زمین هرس کرد.

هرس چمن های زینتی خزان دار

چمن های خزان دار مدل و شکل خود را براساس فصل تنظیم می کنند. این گیاهان در بهار برگ های جدید تولید کرده و در ادامه ساقه های گل دهنده آنها تکامل می یابد و سپس در پاییز گل می دهند. با شروع زمستان تمام بخش های رشدی این گیاهان از بین می رود (معمولا با ایجاد یک رنگ موثر پاییزه و سپس تبدیل شدن به یک ساختار نی مانند یا پوشالی در زمستان) و بطور کامل از صدمات یخبندان در امان می مانند.

این ساقه های پلاسیده و خشک را از سطح زمین هرس می کنند. باید قبل از شروع رشد بهاره بخوبی از این گیاهان محافظت کرد. اگر می خواهید از برگ زمستانه برای مدت خیلی طولانی لذت ببرید، ساقه های مسن را باید مجزا هرس نمود. بطوریکه رشد جدید در همان زمان، هرس نشود. این کار زمان بر می باشد. در مناطق دارای برف و یخبندان شدید، برگ را می توان به مدت طولانی تری نگه داشت. چون که از سیستم ریشه محافظت می کند و رشد جدید تا بعد از رفع خطر دمای پایین خود را نشان نخواهد داد.

گیاهان پیازی همیشه سبز با برگ های چرمی

این گیاهان نیاز بسیار کمی به هرس دارند و فقط ساقه های گل دهنده ضعیف و کم رمق آنها را حذف می کنند. در زمانی که خیلی شلوغ و انبوه می شوند، باید آنها را بلند و از هم جدا کرد. اما، گیاهان دیگر در پایان فصل نیاز به توجه بیشتری دارند. گیاه Knifophia دارای یک توده از برگ های مرده بوده که نه تنها نمای گیاه را نا پسند کرده اند، بلکه باید آنها را برای ایجاد فضای کافی به منظور رشد جدید حذف کرد. این برگ ها براحتی می توانند با شانه کردن گیاه توسط انگشتان جدا شوند و یا می توان بخش های صدمه دیده پهنک برگ را برید.

در این قبیل گیاهان، گل ها را با برش ساقه گل دهنده ای که در مرکز گیاه قرار دارد، حذف می کنند. در زمان تمیز کردن گیاه، باقی مانده ساقه های گل دهنده مسن را می توان براحتی حذف کرد. در نتیجه مرکز گیاه باز خواهد شد و گیاه براحتی می تواند رطوبت و نور خورشید را جذب کند و با رشد مجدد زیبا و دلپذیر شود.

هرس و تربیت گیاهان علفی چند ساله

گیاهان علفی چند ساله (محبوب ترین گل ها برای باغبانان) گیاهان کوچک سریع الرشد بوده که بافت آنها حالت چوبی بخود نمی گیرند. با این حال حداقل تا سه سال می توانند در فضای سبز دوام بیاورند. وابسته به گونه و آب و هوا، این گیاهان ممکن است همیشه سبز یا خزان دار بوده و بخاطر گل و یا برگ زینتی که دارند، کاشته می شوند.

بسیاری از این گیاهان از بین می روند، ولی ریشه، تاج و پیاز آنها بادوام بوده و دوباره در بهار باززایی می کنند. بسیاری از گونه های گل دار نیاز به هرس در سراسر فصل دارند که شامل حذف گل های ضعیف و بی رمق بوده تا فضا برای تولید گل های جدید ایجاد شود. می توان ساقه گل دهنده را در قاعده یا بخش پایینی هرس کرد. عمل هرس را هم در قاعده ساقه و هم در بالای یک جوانه، یک گره و یا یک نقطه رشدی انجام می دهند.

انجام عملیات هرس بر حسب گونه

وقتی فصل گلدهی به پایان رسید بر حسب گونه، می توان عملیات زیر را انجام داد:

در این گونه ها، (Centranthus ruber, Cosmos atrosanguineum, Gaillardia spp., Limonium spp., Linaria spp., Penstemon spp., Phlox paniculata) در فصل خواب، هرس را در قاعده یا بخش پایینی شاخه های قوی انجام می دهند.
در این گونه ها، (Alcea, Cynara spp., Delphinium spp., Leucanthemum superbum, Pygelius spp., Rudbeckia, Salvia ambigens) هرس را کاملا از روی زمین انجام می دهند که در این حالت رشد جدید از قاعده شروع می شود.
در این گونه ها، (.Epimedium spp., Heleborus spp., Heuchera spp., Pulmonaria spp) برگ های مسن را قبل از شروع فصل رشد بعدی حذف می کنند.
در این گونه ها، (.Anthemis spp)اگر گیاه تا دو سوم ساقه سربرداری شود، در شرایط رشدی خوب احتمال گلدهی دوباره آنها در همان فصل وجود دارد.
باید برگ های این گونه های(.Bergenia, Crambe scaberima, Euphorbia spp) همیشه سبز را در طی فصل خواب حفظ کرد و فقط ساقه های گل دهنده آنها را حذف نمود.

هرس و تربیت سایر گیاهان علفی چند ساله

برخی دیگر از گیاهان علفی چند ساله فقط یک بار در سال گل می دهند و می توان به بسیاری از آنها اجازه داد تا ساقه های گل دهنده مسن خود را از پاییز تا زمستان حفظ کنند. این موضوع به ساختمان سر گل های مرده وابسته می باشد. در برخی دیگر از این گیاهان (مانند نعناع ها و پونه ها)، ساقه گل دهنده را می توان پس از خشک شدن گل و پلاسیده شدن برگ ها حذف کرد. به تاخیر انداختن این کار یک مزیت دارد و آن این است که تا اوایل بهار ساقه های مسن خشک می شوند و آنها را می توان با آتش زدن حذف نمود و یا در اقلیم های سرد از آنها به عنوان عایق حرارتی خاک برای جلوگیری از یخبندان استفاده نمود.

گیاهان علفی چندساله پابلند، اغلب نیاز به قیم دارند و قیم می تواند یک حالت ناپسند به آنها بدهد. برای جلوگیری از این حالت و عدم نیاز به استفاده از قیم، وقتی گیاه به یک سوم ارتفاع نهایی خود رسید، به آرامی باید رشد جدید آنرا سربرداری کرد که این عمل باعث ایجاد یک ساختار قوی برای تولید گل می شود و در این شرایط گیاه نیاز به قیم ندارد.

عملیات هرس پس از فصل گلدهی