عناصر غذایی ماکرو (پر مصرف) برای درختان مرکبات

برای توصیه عناصر غذایی(توصیه کودی، تعیین نوع، زمان و نحوه مصرف کودها). در باغ های جوان درختان میوه (سال های اول تا سوم پس از احداث باغ ) نتایج آزمون خاک و اما در باغ جوان با این بیشتر از سه سال علاوه بر نتایج آزمون خاک. نتایج آزمون برگ نیز مورد نیاز است. درختان جوان مرکبات به مدیریت مناسب آبیاری، تغذية, علف های هرز، آفات و بیماری ها و محافظت از سرما برای افزایش سریع رشد رویشی نیاز دارند. مصرف بهینه آب و نیتروژن، مهم ترین عواملی هستند که در رشد درختان جوان تأثیر گذارند.

برسی عنصر غذایی نیتروژن برای درختان مرکبات

مقدار مصرف نیتروژن برای درختان جوان نارنگی و پرتقال (به ازای هر درخت) به روش کود آبیاری ارائه شده است (برای درختان جوان لایم، لمون، لیموشیرین و گریپ فروت که رشد رویشی بیشتری دارند مقدار مصرف نیتروژن 20 تا 30 درصد بیشتر توصیه می شود).

این جدول، مقدار نیتروژن خالص بر اساس سن درختان و تراکم کاشت را نشان می دهد. مقدار مصرف سالانه کود نیتروژن خالص برای رسیدن به رشد رویشی و تاج مناسب، برای درختان اساله با تراکم حدود 300 تا 700 درخت در هکتار به ترتیب 42 و 98 کیلوگرم در هکتار، درختان 2 ساله 84 و 196 کیلوگرم در هکتار و درختان 3ساله 120 و 280 کیلوگرم رفتار توصیه می شود. مصرف کودها در چندین تقسیط، راندمان مصرف کودها را افزایش می دهد زیرا موجب حفظ پایدارتر قابلیت استفاده نیتروژن در خاک و کاهش پتانسیل سوی نیتروژن در خاک می شود.

برای درختان جوان (1 تا 3ساله) مصرف 6 تا 8 تقسیط در سال، از کودهای خشک نمکی مانند اوره، سولفات آمونیم و نیترات آمونیم توصیه م اما اگر کودها به صورت کود آبیاری مصرف شوند مصرف 10 تا 12 تقسیط در سال تو می شود. اگر از کودهای کندرها استفاده شود مصرف 2 تا 3 بار در سال کافی است.برای درختان جوان، کودهای کندرها می توانند قبل از کاشت (مخلوط کردن با خاک منطقه ریشی) پس از کاشت (مخلوط کردن با خاک سطحی حاشیه درختان) و یا پخش سطحی، مصرف شوند

آشنایی با عنصر غذایی فسفر برای درختان مرکبات

مصرف فسفر برای درختان جوان (1 تا 3 سال) بر اساس سن درختان، نتایج آزمون خاک و تفسیر آن آمده است (برای درختان جوان لایم، لمون، لیموشیرین و گریپ فروت که رشد رویشی بیشتری دارند مقدار مصرف فسفر15 تا 20 درصد بیشتر توصیه می شود. اگر نتایج آزمون خاک نشان دهد که فسفر قابل استفاده خاک، بیش از 15 میلی گرم در کیلوگرم خاک است نیاز به مصرف کودهای فسفری نیست.

اما اگر فسفر قابل استفاده خاک، کمتر از 15 میلی گرم در کیلوگرم باشد کودهای سوپرفسفات تریپل، سوپرفسفات ساده، دی آمونیم فسفات و مونو آمونیم فسفات را می توان به روش خاکی، در اوایل فصل رشد مصرف کرد. کودهای مونو آمونیم فسفات، دی آمونیوم فسفات و اسید فسفریک را می توان به روش کود آبیاری در تقسیط های مختلف در طی فصل رشد مصرف کرد.

آزمون خاک و نتایج آن در مصرف کود های فسفری

اما با مصرف کود فسفر در یک ساله برای تهمیمن این که در سال بعد چه مقدار کود فسفر مصرف شود (مصرف آن کاهش بیاید. یا متوقف شود)، نیاز است دوباره آزمون خاک انجام و نتایج آن تفسیر شود، و بر اساس این نتایج، نسبت به مصرف کودهای فسفری اقدام شود. از سال سوم رشد به بعد، علاوه بر آزمون خاک، آزمون برگ نیز انجام شود و به طور کلی، نیاز به فسفر و توصیه آن بر اساس نتایج این آزمون ها انجام شود

قبل از تصمیم گیری برای مصرف کود فسفر به درختان جوان، آزمون خاک برای فسفر انجام شود و با توجه به نتایج آزمون خاک، کودهای فسفری (05:P) به صورت زیر مصرف شود.– اگر نتایج آزمون خاک، میزان فسفر را زیاد یا خیلی زیاد (بیشتر از 20 میلی گرم درکیلوگرم) نشان دهد نیازی به مصرف کود فسفر نیست.
اگر نتایج آزمون خاک، مقدار فسفر قابل استفاده را در دامنه کفایت (15 تا 20 میلی گرم در کیلوگرم) نشان دهد کود فسفر مصرفی به شکل P205 معادل با 50 درصدکود نیتروژن مصرف شود
اگر نتایج آزمون خاک، مقدار فسفر را در دامنه کم (5 تا 15میلی گرم در کیلوگرم)قرار دهد کود فسفر به شکل P205 معادل 75 درصد مقدار نیتروژن مصرف شود.
اگر نتایج آزمون خاک، فسفر قابل استفاده خاک را در دامنه خیلی پایین (کمتر از 5میلی گرم در کیلوگرم) قرار دهد کود فسفر به شکل P205 معادل با مقدار نیتروژن مصرف شود.
اگر نتایج آزمون خاک، نیاز به مصرف کودهای فسفری را در سال جاری تاییدی کرد تاکید می شود برای مصرف فسفر در سال بعد، مجددا آزمون خاک برای فسفر انجام شود و نتایج آن تفسیر شده و سپس مصرف کود فسفری کاهش یابد یا حذف شود. اما در سال سوم رشد. برنامه آزمون برگ نیز انجام شود و نتایج آن با استانداردهای کتاب تغذیه پیشرفته و کاربردی مرکبات اسدی کنگرشاهی و اخلاقی امیری، 1393) مقایسه شود و سپس نسبت به مصرف کودهای فسفری مطابق فصل نوزدهم آن کتاب اقدام شود.

فواید پتاسیم برای درختان مرکبات

مصرف کودهای پتاسیمی برای درختان جوان (1 تا 3 سال) براساس سن درختان، نتایج آزمون خاک و تفسیر آن است . کودهای پتاسیمی مناسب برای درختان مرکبات شامل سولفات پتاسیم معمولی (با حلالیت کم)، سولفات پتاسیم (یا حلالیت زیاد)، سولوپتاس سولوکراس، نیترات پتاسیم، مونو پتاسیم فسفات، دی پتاسیم فسفات، هومات های پتاسیم سولفات پتاسیم منیزیم و غیره است.

کودهای سولفات پتاسیم منیزیم و سولفات پتا معمولی، اغلب در اوایل فصل رشد و به روش خاکی توصیه می شوند. اما کودهای سولوپتاس سولوکراس، سولفات پتاسیم با حلالیت زیاد، مونو پتاسیم فسفات، دی پتاسیم فسفاته هومات های پتاسیم و نیترات پتاسیم به روش کود آبیاری در طول فصل رشد (در تقسیط های مختلف، در مناطق شمالی کشور به ویژه از اوایل مرداد ماه تا اواسط آبان ماه و در مناطق جنوبی کشور (دزفول، حاجی آباد، نازدشت، جیرفت، کهنوج و داراب و مناطق غربی کشور(قصر شیرین )در دو مرحله،مرحله اول از اوایل اردیبهشت ماه تا اواخر خردادماه و مرحله دوم از اوایل مهرماه تا اواخر آبان ماه یا اوایل آذر ماه توصیه می شوند.

مدیریت مناسب آبیاری در امکان مصرف کلرور پتاسیم

البته بخشی از نیاز پتاسیم مرکبات را می توان با کلرور پتاسیم تأمین کرد به شرطی که خاک و آب، شور نباشند، رااندکی متحمل به کلر باشند و همچنین باغ، مانداب سطحی نداشته باشد و از زهکشی ، مناسبینیز برخوردار باشد. مدیریت مناسب آبیاری در امکان مصرف کلرور پتاسیم و کاهش خسارت های احتمالی آن بسیار مؤثر است

نیاز کود پتاسیم به شکل K2O برای درختان جوان غیر بارده، به طور متوسط معادل 30 تا 80 درصد نیتروژن مصرفی می باشد.
اگر نتایج آزمون خاک، میزان پتاسیم را زیاد با خیلی زیاد (بیشتر از 300 میلی گرم درکیلوگرم) نشان دهد به مصرف کود پتاسیم (مصرف خاکی) برای درختان جوان نیازی نیست، اما مصرف به شکل محلول پاشی (کودهای مناسب محلول پاشی مانند نیترات پتاسیم، کلاتهای پتاسیم و …) قبل از شروع فصل گرما در مناطق جنوبی کشور و در اواخر فصل رشد قبل از شروع فصل سرما در مناطق شمالی و جنوبی کشور جهت افزایش مقاومت نهال ها به تنش های محیطی، توصیه می شود.
اگر نتایج آزمون خاک، مقدار پتاسیم قابل استفاده را در دامنه متوسط (بین 200 تا300میلی گرم در کیلوگرم) نشان داد کود پتاسیم مصرفی به شکل K2O (مجموع مصرف خاکی و محلول پاشی) برای درختان جوان معادل 30درصد کود نیتروژن، توصیهمی شود
اگر نتایج آزمون خاک، مقدار پتاسیم قابل استفاده را در دامنه کم (بین 100 تا 200میلی گرم در کیلوگرم) قرار داد کود پتاسیم به شکل K2O (مجموع مصرف خاکی و محلول پاشی) معادل 40 الی 60 درصد مقدار نیتروژن، توصیه می شود.
اگر نتایج آزمون خاک، پتاسیم قابل استفاده خاک را در دامنه خیلی کم (کمتر از 100میلی گرم در کیلوگرم) قرار داد کود پتاسیم به شکل K2O (مجموع مصرف خاکی و محلول پاشی) معادل با 80 درصد مقدار نیتروژن مصرفی، توصیه می شود.

اثر کلسیم بر روی درختان مرکبات

در خاکهای آهکی که مقدار کربنات کلسیم آن بیشتر از 3 درصد باشد نیازی به مصرف خاکی هیچ نوع کود کلسیمی برای درختان جوان غیر بارده (همه درختان میوه از جمله درختان مرکبات) نیست. اما در خاک های اسیدی با pH کمتر از 5/ 5 مانند برخی خاکهای دامنه جنگل ها و غرب مازندران، مصرف آهک به خاک برای افزایش pH به حدود 6 تا 6 و حمض pH خاک در این دامنه ضروری است.

اگر pH خاک، در این دامنه (6 تا 6/5) باشد نیازی به مصرف خاکی کودهای کلسیمی نیست مگر این که آزمون خاک نشان دهد که کلسیم قابل کمتر از مقدار کمیت است. در این صورت، مصرف گج یا کودهای محلولکلسیم توصیه می شود. اگر pH خاک، بیشتر از ۶۵ باشد. معمولا خاک، کلسیم کافی برای جای دارد و بسیاری به مصرف کودهای کلسیمی نیست

آشنایی با فواید منیزیم برای درختان مرکبات

اگر آزمون خاک نشان دهید که مقدار منیزیم قابل استفاده خاک در دامنه خیلی کم (کمتر و 40 میلی گرم در کیلوگرم با عصاره گیر استات آمونیم و کمتر از 100 میلی گرم در کیلوگرم با عصاره گیر مونو کلسیم فسفات ) باشد مصرف کودهای مسیر یہ (مانند سولفات منیزیم، سولفات پتاسیم منیزیم و …) برای درختان جوان غیر بارده، حداکثر معادل با 25 تا 30 درصد نیتروژن مصرفی توصیه می شود.

اگر آزمون خاک نشان دهد که مقدار منیزیم قابل استفاده خاک در دامنه کم (بین 400 تا 600 میلی گرم در کیلوگرم با عصاره گیر استات آمونیم و بین 100 تا وها میلی گرم در کیلوگرم با عصاره گیر مونو کلسیم فسفات) است. مشرف کودهای منیزیم مانند سولفات منیزیم، سولفات پتاسیم منیزیم و …) برای درختان جوان عیر بارده، حداکثر معادل با 20 تا 25 درصد نیتروژن مصرفی توصیه می شود.

اگر آزمون خاک در سال های بعدی نشان داد که مقدار منیزیم قابل استفاده خاک در حد کفایت (600 تا 700 میلی گرم در کیلوگرم با عصاره گیر استات آمونیم و 150 تا 200 میلی گرم در کیلوگرم با عصاره گیر مونو کلسیم فسفات) است، مصرف کودهای منیزیمی باید کاهش یابد و یا متوقف شود

برسی عناصر غذایی میکرو (کم مصرف) برای درختان مرکبات

اگر نهال های مرکبات در زمین هایی که قبلا کشت شده اند، کاشته شوند (مانند بازسازی با زمین هایی که قبلا تحت کشت های زراعی بوده و در آنها کود مصرف شده است)،به مصرف کودهای حاوی عناصر غذایی میکرو نیازی نیست مگر این که آزمون برگ نشان دهدکه مقدار این عناصر، کمتر از حد کفایت است یا علائم کمبود، در برگها و سرشاخه ها مشاهده شوداما اگر درختان مرکبات در زمین هایی احداث شوند که سابقه کشت ندارند،

مصرف منگنز به شکل کلات منگنز (AMAEDTA) (ZEDTA)، سولفات منگنز و…)سولفات روی (به شکل کلات روی ،سولفات روی و… ) سولفات مس و اسید بوریک به ترتیب، حداکثر به مقدار5، 5،2/5 و 33/ ۰ درصد مقدار نیتروژن مصرفی توصیه می شود.

تا این که آزمون خاک، آزمون برگ یا ظاهر درختان نشان دهند که نیازی به مصرف یکی یا تعداد بیشتری از این کودها نیا مولا نیاز است هر سال مصرف شود زیرا به آسانی از پروفیل خاک و منطقه ریشه ” می شود.

کودهای آهن، روی، مس و مولیبدن نیازی نیست که به صورت معمولی هر سال م شوند. مگر این که علائم طاهری، نیاز به مصرف آنها را تایید کند. اگر pH خاک بیشتر از7 با قابلیت استفاده عناصر غذایی میکرو (به استثنای مولیبدن) به طور قابل ملاحظه ای کاهد می یابد . نیاز عناصر غذایی میکرو (به استثنای بور و مس) و مصرف آنها، بر اساس علائی ظاهری کمبود در برگ با نتایج آزمون برگ (کمتر از حد کفایت) است. مقدار، روش و زمان مصرف عناصر غذایی میکرو برای باغ های مرکبات نشان داده شده است.

عواملی که بر موثر بودن و راندمان محلول پاشی عناصر میکرو تاثیر بیشتری دارند شامل فرمولاسیون کود، زمان محلول پاشی (سن برگ) و غلظت محلول می باشند. بسیاری از انواع کودهای شیمیایی میکرو تجاری، اگر مطابق با مقدار برچسب (اتیکت) کود مصرف شوند غلظت عناصر را در دامنه کفایت حفظ می کنند اما معمولا کمبودهای متوسط تا شدید را تصحیح نخواهند کرد.

کودهای عناصر غذایی میکرو محلول در آب ممکن است پس از گل دهی یا در تابستان مصرف شوند اما محلول پاشی این کودها زمانی توصیه میشود که اندازه برگهای سرشاخه های رشدی جدید، تقریبا دو سوم برگ های کاملا توسعه یافته شوند.

برسی خواص اهن (Fe) برای درختان مرکبات

معمولا مصرف خاکی کودهای آهن معدنی (غیر کلاته) نمی تواند علائم ظاهری کمبود آهن را رفع کند زیرا این کودهای آهن به آسانی در خاک رسوب می کنند و برای درختان غیر قابل استفاده می شوند. در خاک های خنثی یا خاکهای کمی اسیدی نیز اگر غلظت مس در خاک زیاد باشد کمبود آهن می تواند یک مشکل باشد.

خاکهای آهکی معمولا دارای مقدار زیادی آهن هستند اما حلالیت آهن در این خاکها بسیار کم است. بنابراین علائم کمبود آهن در این خاکها معمول است. ولی عاملی که موجب کلروز آهن در خاک های آهکی می شود چون بی کربنات است که بر جذب و انتقال، غیر فعال و غیر متحرک شدن آهن در بافت های گیاه تاثیر دارد. تحمل پایه های مرکبات به کلروز بسیار متفاوت است. آسان ترین و پایدارترین روش برای اجتناب از کلروز آهن در خاکهای آهکی و قلیایی، استفاده از پایه مناسب است.

مصرف خاکی کودهای کلاته آهن می تواند در رفع کلرز آهن موثر باشد. باغداران می توانند با مصرف مقدار کمتری کلاتهای آهن (نسبت به کودهای معدنی آهن)، آهن مورد نیاز درختان را فراهم کنند. بنابراین، کلانها منابع مناسب تری برای تغذیه آهن درختان میوه هستند.

موثر والدین با کارا بودن یک کلات آهن، به طور عمده به pH خاک بستگی دارد. کلاتهای -Fe EDIA و ke – HEDTA نسبتا ارزان هستند و اگر pH خاک کمتر از6/ 5 باشد مصرف خاکی این تلاش های به روش کود آبیاری می تواند کمبود آهن درختان را رفع کند، اما مصرف این کلاتها در خاک های آهکی و قلیایی توصیه نمی شود زیرا این کلات ها، در خاک های آهکی و قلیایی به آسانی تجربه می شوند و آه رسوب کرده و نمی تواند مورد استفاده درختان قرار المرور آهن درختان مرکبات با پایه های حساس، در خاک های آهکی به آسانی رفع نمی شود.

کلات های آهن برا چه خاک هایی موثرند؟

برخی کلاتهای آهن در رفع کلروز در خاک های آهکی موثرند اما این کلات ها معمولا گران بوده و سیر شدن برگ ها در این خاک ها معمولا موقتی و ناپایدار است. کلاتهای Fe–DTPA برای خاکهای با قلیاییت متوسط (pH حدود 7/ 5 یا کمتر) و کلات های Fe– EDDHAبرای خاکهای با آهک زیاد (pH بیشتر از 7 / 5 ) توصیه می شوند. آهن کمپلکس شده با مواد آلی (Organically corruplesed Fe) که در برخی محصولات جانبی ( by– products) مانند باقی مانده های بیولوژیکی پساب های خانگی (biosolids) یا هومات های آهن ( Fe– humate) وجود دارند می توانند در تغذیه آهن درختان میوه بسیار موثر باشند.

هوماتهای آهن معمولا از باقی مانده تیمارهای لازم برای تصفیه برخی آبهای آشامیدنی حاصل می شوند. باقیمانده های پساب های خانگی، به طور بالقوه مفید هستند زیرا دارای غلظت زیادی از آهن کمپلکس شده می باشند که به آسانی رسوب نخواهند کرد، بررسی مصرف هوماتهای آهن در باغ های مرکبات نشان داده است که کمبود متوسط آهن با استفاده از این کودها می تواند رفع شود و هزینه مصرف آنها نیز، نسبت به سایر کلاتها کمتر است.

آشنایی با فواید منگنز (Mn) برای درختان مرکبات

رفتار منگنز در خاک، تقریبا مشابه روی است (به ویژه از جنبه قابلیت استفاده نسبی آن در خاکهای اسیدی و قلیایی). سولفاتها، اکسی سولفاتها و برخی اکسیدهای منگنز می توانند برای رفع کمبود منگنز استفاده شوند اما درجه کارایی آنها، به ترتیبی که در بالا ذکر شده است کاهش می یاید. مصرف خاکی منگنز برای باغ های مرکبات در خاکهای آهکی توصی نمی شود.

در خاک های آهکی میانه و شرق مازندران نیز مصرف خاکی کودهای حاوی منگنز حتی همراه با کودهای آلی و حیوانی به شکل چالکود) تأثیری در افزایش جذب منك کمبود برگ درختان مرکبات ندارد. در خاک های غرب مازندران نیز مصرف خاکی کودها مگر توصیه نمی شود. مشکل کمبود منگنز در باغ های مرکبات مناطق شرق مازندران، نا کمبود مگر در خاک نیست. در بیشتر این باغ ها، قابلیت استفاده منگنز خاک بیش از مقدار مطلوب و در دامنه زیاد و خیلی زیاد قرار دارد ولی در مقابل، برگ های این درختان علائم ظاهری کمبود را به خوبی نشان می دهند.

پژوهش های نگارندگان نشان داده است که مشکل کمبود منگنز در این باغ ها، مشکل جذب و انتقال آن از ریشه ها به اندام هوایی است (نتایج کامل این پژوهش به زودی منتشر خواهد شد. بنابراین در این مناطق، محلول پاشی 3 تا 5 کیلوگرم کلات منگنز (MnEDTA) در هکتار (با غلظت یک الی 1/ 5 در هزار همراه با اوره با غلظت یک تا سه در هزار و یک مویان مناسب با غلظت حدود ۰/ 5 در هزار) توصیه می شود. به طور کلی، برای پیشگیری از بروز علائم کمبود منگنز و روی در باغ های مرکبات، توجه ویژهای مورد نیاز است تا امکان پایش مداوم علائم بیماری گرینینگ در باغ های مرکبات فراهم شود.

در باغ های مرکبات با خاکهای اسیدی و تهویه مناسب، که منگنز قابل استفاده خاک کمتر از حد مطلوب باشد و همچنین علائم دائمی کمبود منگنز در سرشاخه های جوان آنها مشاهده شود مصرف خاکی حدود 6 الی 8 کیلوگرم منگنز به شکل سولفات منگنز در هکتار نیز می تواند در رفع کمبود موثر باشد.

بهترین خواص روی (Zn)برای درختان مرکبات

از بین ویژگی های خاک، pH مهم ترین عاملی است که بر قابلیت استفاده روی (Zn) برای درختان میوه تاثیر دارد. یون روی در خاکهای آهکی و قلیایی رسوب می کند و قابلیت استفاده آن به طور چشمگیری کاهش می یابد. گرچه مکانیسم های طبیعی در سیستم خاک ” وجود دارند که قابلیت استفاده روی را برای درختان در این خاک ها افزایش می دهند، اما نه روی در بیشتر باغ های مرکبات معمول است.

اگر علائم کمبود روی در درختان مرکبات مولی باشد و در باغ گسترش چندانی نداشته باشد، مصرف کود روی توصیه نمی شود. اما اگر کمبو روی، شدید و در طول فصل رشد مشاهده شود مصرف کود روی توصیه می شود. در مرکبات با پایه کاریزوسیترنج، بیشتر علائم کمبود روی را نشان می دهند حتی در مواردی آزمون برگ، احتمال کمبود روی را نشان نمی دهد این درختان احتمال دارد علائم ظاهریکمبود روی را نشان دهنده

اثر کودهای روی به صورت محلول پاشی مصرف شوند می توان آنها را با حشره کش ها مخلوط کرده و در اواسط بهار تا اوایل تابستان مصرف کرد. به طور کلی، محلول پاشی حدود 3تا کیلوگرم کلات روی Zn – EDTA ) با سولفات روی در هکتار می تواند برای رفع نیاز روی کافی باشد.

تعدادی از فرمولاسیون های مناسب دیگر روی برای محلول پاشی شامل نیترات روی و برخی کلاتهای آلی (مانند لیگنین سولفونات (LSA). گلوکوهپتونات و آلفاکتواسیدها) می باشند، به طور کلی، تاثیر محلول پاشی منابع آلی و معدنی روی، در رفع کمبود روی تقریبا یکسان است. در مقابل از نظر کاربردی، مصرف کودهای روی در خاک از نظر اقتصادی برای باغداران مقرون به صرفه نمی باشد. زیرا مقدار زیادی کود باید مصرف شود تا علائم کمبود روی رفع شود. از طرف دیگر، روی پس از مصرف در خاکهای آهکی، به آسانی رسوب کرده و قابلیت استفاده آن به شدت کاهش می یابد

بیشتر باغ های مرکبات استان مازندران، دارای مقدار زیادی مسی در لایه سطحی خاک هستند. معمولا محلول پاشی هایی که برای کنترل برخی بیماری های معمول در باغهای مرکبات، هلو و شلیل (قارچ کش های مسی مانند اکسی کلرورمس و محلول بوردو) انجام می شوند سالانه حدود 3 تا 5 کیلوگرم مس در هکتار به خاک باغ ها می افزایند. بنابراین مصرف هیچ نوع کود مسی در این مناطق توصیه نمی شود.

معمولا pH خاک کمتر از 5/ 5، موجب انحلال بیشتر مس خاک تا حد سمیت برای درختان می شود. مقدار یک میلی گرم مس در لیتر محلول خاک، می تواند موجب مرگ ریشه ها شود و افزایش pH خاک منطقه ریشه به حدود 7، موجب کاهش پتانسیل سمیت مس می شود.

برخی پایه ها (مانند سوینگل سیتروملو) که عملکرد ضعیفی در pH بالا دارند همچنین حساس به غلظت زیاد مس در خاک هستند، اگر در باغ های قدیمی با pH خاک پایین کاشته شوند احتمال سمیت مس برای آنها، بسیار زیاد است