مراحل طراحی و احداث باغ پسته(UCB1)

مراحل طراحی و احداث باغ پسته(UCB1)

مراحل طراحی و احداث باغ پسته(UCB1)

پسته گیاهی است که از گذشته تا کنون در نقاط مختلف ایران مورد کشت و پرورش قرار می گرفته است. علی رغم سابقه طولانی کاشت پسته در ایران، احداث باغ پسته هیبریدی و پسته کاری در دهه های اخیر توسعه ای بیش از پیش داشته است.

پسته یکی از مهم ترین صادرات غیر نفتی ایران است، که از نظر سطح زیر کشت و میزان تولید محصول رتبه دوم را در جهان برای کشور ایران به ارمغان آورده است. این محصول بی نظیر که آن را طلای سبز نیز می نامند، نقش به سزایی در وضعیت معیشت و اقتصاد خانوار، در مناطق خشک و نیمه خشک دارد.

درخت پسته عمر نسبتا طولانی دارد، به همین دلیل صرف زمان مناسب جهت طراحی باغ و احداث باغ پسته با استفاده از نهال های هیبریدی (UCB-1 یا نهال پسته آمریکایی) باعث تضمین کاشت و جلوگیری از بازگشت ضعیف اقتصادی (سود دهی کم )می شود. طراحی مناسب باغ، سریع ترین بازدهی اقتصادی و بیشترین میزان محصول در هر هکتار در درختان بارور را با کمترین هزینه تولید و مدیریت تضمین می کند.

برای مشاهده مزایای نهال های هیبریدی نسبت به نهال های معمولی پسته کلیک نمایید.

آموزش تراکم درختان پسته(UCB1)

کشت و کار پسته در ایالات متحده نسبتاً جدید است. بیشترین سطح زیر کشت پسته (ترکیب پایه و پیوندک) در کالیفرنیا از سال ۱۹۸۰ شروع شده است. آزمایشات علمی جهت تعیین رابطه بین تراکم درختان و تولید اقتصادی انجام نشده است. پیشنهادات در خصوص طراحی و کاشت باغ ها پسته، عمدتاً بر اساس مشاهده باغ ها بارور دارای رقم کرمان (رقم ماده) بر روی پایه اینتگریما P.integerrima در دره مرکزی کالیفرنیا می باشد.

پیشنهادات در خصوص تعداد درختان گرده افشان نیز بر اساس مشاهدات باغ ها دارای رقم نر پیترز می باشد. دیگر ترکیبات پایه و پیوندک ممکن است در برخی مناطق مفید باشند، اما فواصل، تراکم و نسبت نر به ماده ممکن است تفاوت داشته باشد.

از زمان کاشت تا اولین سال محصول دهی پنج تا شش سال طول می کشد. تعداد اولیه درختان در هکتار بطور مستقیم مرتبط با شروع تولید اقتصادی و زمان رسیدن به بیشترین میزان محصول است. در فواصل نزدیک درختان برای اینکه باغ پتانسیل تولید خود را حفظ کند، نیاز به تنک کردن زیاد درخت است و هرس سنگین و پر هزینه زودتر شروع می شود.

بر عکس در فواصل زیاد درختان، شروع محصول دهی اقتصادی با تاخیر صورت می گیرد و زمان رسیدن به بیشترین میزان محصول طولانی است. بنابراین باغداران دو هدف را از تعیین فواصل بین درختان را دنبال می کنند:

1- تضمین رسیدن زودهنگام به تولید اقتصادی

۲- رشد و نمو درختان باغ با یک مدیریت اقتصادی با بیشترین پتانسیل تولید در جایی که محصول از درختان تکانده شده و قبل از ریختن روی زمین، جمع آوری می شود، ردیف ها و فاصله درختان تا حدودی بر اساس اندازه دستگاه برداشت است. اندازه دستگاه برداشت مختلف بوده و قابلیت انطباق با اندازه درخت را دارا می باشد.

اما در درختانی که دارای فاصله کمتر از 3/7 متر هستند، قرارگیری قاب دستگاه برای برداشت در زیر درختان مشکل است. فاصله درختان بیشتر از 3/7 متر ممکن است باعث ریزش میوه ها خارج از قاب گیرنده پسته شود، مگر اینکه از وسایل جانبی استفاده شود.

باغ ها جدید بر اساس اندازه درختان به منظور تضمین بیشترین تولید در زمان بلوغ کاشته نمی شوند. به هر حال صنعت پسته کالیفرنیا جوان و نوپا بوده و سوالات زیادی در ارتباط با اندازه احتمالی و خصوصیات بار دهی درختان پسته مسن تر در حال رشد وجود دارد.

قدیمی ترین قطعه باغ پسته شامل رقم کرمان بوده که در حدود سال ۱۹۸۰ روی پایه اینتگریما احداث شده است. مشاهده این درختان که تحت مدیریت خوب، در خاک های عمیق با زهکشی خوب در طرح مستطیلی، بین ردیف ها 5/5 تا 6/1 متر و 4/6 تا 5/5 متر بین درختان کاشته شده اند، نشان می دهد که ازدحام درختان و احتمال کاهش تولید تا پانزدهمین سال از کاشت اتفاق نخواهد افتاد.

ازدحام شاخ و برگ درختان با استفاده از هرس حاشیه زنی مکانیکی و هرس دستی کنترل شده است. تنک شاخه به ندرت دیده می شود و باغداران محدودی به آن فکر می کنند.

فاصله ردیف های درختان پسته

فاصله ردیف های درختان پسته (UCB1):

فاصله ردیف ها نبایستی کمتر از 6/1 متر باشد تا ماشین های بزرگ برداشت و هرس به راحتی قابل استفاده باشند. باغ ها جدید با عرض حداکثر 6/7 متر احداث می شوند.

فاصله درختان روی ردیف های درختان پسته (UCB1) :

در باغ ها پسته جدید، فاصله درخت روی ردیف 6/4 تا 6/1 متر در نظر گرفته می شود. فاصله درختان 4/9 متر یا کمتر (حداقل محدوده قابل قبول 3 تا 4 متر)، فضای کمی جهت رشد درخت ایجاد کرده و تداخل شاخه های درختان اتفاق می افتد، بنابراین هرس مکانیکی حاشیه زنی و هرس دستی پر هزینه ای را برای جدا نگه داشتن درختان برای برداشت باعث می شود.

اگر به درختان اجازه رشد به داخل یکدیگر داده شود، تکاندن درخت به درختان مجاور نیز منتقل می شود و ریزش میوه در خارج از چارچوب دستگاه برداشت اتفاق می افتد.

طول ردیف درختان پسته (UCB1) :طول ردیف های پسته از هم

پسته ها از یک جهت ردیف با دستگاه بزرگ برداشت با گنجایش پسته محدود برداشت می شوند. طول ردیف های ممتد درختان نبایستی بیشتر از یک چهارم مایل باشد تا بتوان پسته ها را تخلیه و یا محفظه های جمع آوری پسته ها را تعویض نمود.

حداقل ۳۵ فوت (۱۱ متر) از تنه آخرین درخت در یک ردیف تا لبه ردیف دیگر باید فاصله باشد تا چرخش دستگاه برداشت و برداشت ردیف بعدی امکان پذیر شود.

موقعیت درختان گرده افشان پسته (UCB1)

درختان پسته دو پایه بوده و گل های نر و ماده روی درختان جداگانه تولید می شوند. به دلیل اینکه دانه گرده با باد حرکت می کند. درختان نر در اطراف باغ و در داخل باغ با الگوی منظمی قرار می گیرند. تراکم درختان نر در یک باغ برای تولید مطلوب تعیین شده است.

محل قرار گیری درختان نر UCB1

در اکثر باغ ها جدید پسته در دره مرکزی کالیفرنیا، درختان نر رقم پیترز هر پنج درخت یکی در داخل ردیف و به ازای هر پنج ردیف درختان به نسبت ۲۴ درخت ماده رقم کرمان به یک درختان نر پیترز قرار گرفته اند.

این نسبت درختان دارای محصول بهتری نسبت به سیستم کاشت 8 به 1 درختان ماده به نر بوده است. درختان نر اضافی در بعضی اوقات در ردیف مقابل جهت باد کاشته می شوند. اما یک ردیف کامل از درختان نر نیاز نیست.

بعنوان مثال در نواحی که تعداد کمی باغ وجود دارد و یا باغی وجود ندارد نسبت درختان ماده کرمان به نر پیترز ۱۴ به یک به منظور تضمین گرده افشانی انتخاب می شود.

قرار گیری درختان گرده افشان در باغ پسته (UCB1)

محل قرار گیری اولین درخت گرده افشان در مقابل جهت ورزش باد در گوشه باغ است. سپس محل قرار گیری دیگر درختان نر بر اساس الگوی تشریح شده در بالا می باشد.

نقشه باغ درختان پسته (UCB1)

نقشه باغ برای تولید پسته شامل مربع، مستطیل، مربع مستطیل تعدیل شده، شش ضلعی و مثلث متساوی الاضلاع است.

سیستم مربعی:سیستم مربعی کاشتن پسته

درختان به شکل مربع با فواصل مساوی بین درختان روی ردیف و بین ردیف ها قرار می گیرند و عملیات مربوط به باغ می تواند در هر دو جهت انجام شود. به هر حال جهت رعایت کمترین فاصله ۲۰ فوت بین ردیف ها برای عبور و مرور دستگاه بزرگ برداشت و سیستم کاشت مربعی تعداد نسبتاً کم تراکم درختان را سبب می شود مگر اینکه از درختان پر کننده موقتی در سالهای اولیه باردهی استفاده شود.

سیستم مستطیلی:

سیستم کاشت مستطیلی معمول ترین سیستم کاشت مورد استفاده برای باغ ها پسته می باشد . این سیستم بهترین تطابق را با درختان پسته دارد.

عادت رشد آهسته، ایجاد تراکم زیاد درخت و در عین حال که مناسب برای استفاده از دستگاه های بزرگ است، همانند سیستم مربعی، مناسب برای عبور دستگاه های هرس مکانیکی حاشیه زنی و سرزنی نیز می باشد. در اکثر باغ ها جدید پسته، درختان در سیستم کاشت مستطیلی کاشته شده فاصله بین ردیف ها ۲۰ تا ۲۲ فوت (6/1 تا 6/7متر) و فاصله بین درختان ۱۵ تا ۱۸ فوت (4/6 تا 5/5 متر ) می باشد.سیستم مربعی کاشت پسته

سیستم مربعی و یا مستطیلی تعدیل شده:

سیستم تعدیل شده متفاوت با سیستم مربعی و مستطیلی است. درختان در ردیفهای مجاور است.  در هر فاصله بین درختان، سیستم های کاشت مربعی و مربعی تعدیل شده دارای تعداد مساوی درختان در ایکر می باشند.
شش ضلعی و مثلث متساوی الاضلاع:
نحوه قرار گیری درختان در سیستم کاشت شش ضلعی و مثلث متساوی الاضلاع با فواصل مساوی از همه درختان جهان هستند . این سیستم کاشت دارای بالاترین راندمان استفاده از زمین و نور است و تعداد 17/5 . درصد نسبت به سیستم کاشت مربعی بیشتر است. این سیستم دارای دو عیب است. درختان در سیستم شش ضلعی متساوی الاضلاع باید به عنوان درخت دائمی کاشته شود.

این سیستم کاشت، برای کاشت درختان موقتی مناسب نیست زیرا حذف آن ها باعث ایجاد فاصله نامناسب درختان و یا ردیف ها برای تولید بهینه می شود.فاصله ردیف ها ۸۷ درصد فاصله بین درختان می باشد که محدودیت استفاده از دستگاه های بزرگ را در باغ به همراه دارد.سیستم مثلثی کاشت پسته

استفاده از درختان پر کننده:

استفاده از درختان موقتی و یا پرکننده، بین درختان دائمی می تواند محصول اولیه را افزایش دهد. هزینه اولیه درختان پر کننده و هزینه های بعد از کاشت (مانند تربیت درخت)، تنظیم سیستم های آبیاری و هزینه حذف آن ها بایستی در مقابل سهم آن ها از تولید اولیه مورد توجه قرار گیرد. در کالیفرنیا در حال حاضر، هیچ باغ پسته ای با درختان پر کننده بین درختان به میزان دو برابر وجود ندارد.

درختان پر کننده مجزا کاشته می شوند، بنابراین آن ها به راحتی با دستگاه ، قابل حذف هستند. اما نزدیک به هم هستند و هنگامی که حذف شدند، فاصله بین درختان دائمی، برای نگه داشتن بیشترین میزان تولید کافی است. هیچ فرمولی برای محاسبه زمان حذف کردن درختان پر کننده وجود ندارد. در برخی مناطق، افزایش هزینه های کاشت مانند هرس و کاهش تولید در اثر رقابت بر سر نور و مواد غذایی بیشتر از مجموع افزایش محصول در اثر تعداد بیشتر درخت در ایکر است.

مناطق بارگیری درختان پسته(UCB1)

باغداران بایستی هنگام احداث باغ جدید، یک منطقه بارگیری را در نظر بگیرند. اکثر پسته کاری کالیفرنیا با یک رقم (مانند رقم کرمان) کاشته شده اند، بنابراین محصول در یک زمان و در یک محدوده به تولید می رسد، بنابراین یک تقاضای زیادی برای دستگاه های برداشت مخصوصاً در سال پربار بوجود می آید.

یک منطقه بارگیری ۵۰ فوت (15/2 متر) در ۵۰۰ فوت (152/4 متر) برداشت را تسهیل کرده و امنیت کافی جهت عبور و مرور وسایل و تجهیزات و بهبود عملیات بارگیری محصول را باعث می شود. فضای کافی جهت قرار گیری بالابر محصول و تریلی و عبور و مرور وسایل نقلیه باید وجود داشته باشد.

طول منطقه بارگیری بایستی به اندازه کافی جهت دور زدن تریلی باشد و در صورت لزوم این منطقه برای دسترسی وسایل نقلیه به جاده ها برای بارگیری وجود داشته باشد. ناحیه بارگیری باید مجاور در هر قطعه ۴۰ ایکری ( حدود 16/2 هکتاری ) باغ ها پسته وجود داشته باشد. اگر دارای موقعیت مناسبی باشد، یک ناحیه بارگیری برای هر ۱۶۰ ایکر (7/64 هکتار) کافی است.

مدیریت کف باغ درختان پسته (UCB1)

هنگام احداث یک باغ پسته، باغداران بایستی سیستم مدیریت کف باغ را هم در مورد درختان جوان و هم درختان بارور مورد توجه قرار دهند. گزینه ها عبارتند از:

کنترل کامل علف های هرز، استفاده کامل از گیاهان پوششی، کنترل شیمیایی علف های هرز به صورت نواری، استفاده از کشت توام

کنترل کامل علف های هرز در زمین های پسته (UCB1)

تیلر کامل
باغ هایی که از این سیستم استفاده می کنند در دو جهت تیلر زده می شوند. مهمترین اهداف این کار، کنترل علف های هرز جهت جلوگیری از رقابت آن ها با درختان بر سر آب و مواد غذایی، نفوذ آب و جلوگیری از سرمازدگی می باشد. در تیلر کردن کامل از علف کش استفاده نمی شود.

بنابراین انتخاب مدیریت خاک زنده پایدار برای کشاورزان دارای محصولات ارگانیک است. برای تیلر کامل که یک اقدام عملی است، درختان بایستی دارای فاصله کافی برای استفاده از ادوات دیسکی جهت کنترل علف های هرز باشند.

تیلر کامل در زمین های مسطح و غیر مسطح قابل استفاده است و اغلب در سیستم های آبیاری سطحی و یا نواری استفاده می شود. این روش با سیستم های آبیاری ثابت به دلیل دشواری تیلر کردن در کنار سیستم آبیاری، به خوبی سازگار نیست. تیلر کردن کامل در مدیریت باغ به دلیل استفاده مکرر از ادوات سنگین جهت کنترل علف های هرز روشی پرهزینه می باشد.

استفاده از وسایل سنگین خاک را فشرده کرده و مانع نفوذ آب به داخل خاک شده و ایجاد گرد و خاک آفت کنه را افزایش می دهد. در زمین های مطبق، تیلر کردن، پتانسیل فرسایش خاک را افزایش داده و در نواحی با میزان بارندگی زیاد معمولاً این روش به موقع قابل انجام نیست.

کنترل کامل شیمیایی علف های هرز

می توان کف باغ را بوسیله علف کش های شیمیایی، عاری از علف های هرز نمود. این سیستم مدیریت کف باغ در روش های آبیاری Sprinkler حجمی و سیستم های آبیاری غرقابی (اگر زمین Dead level است) قابل استفاده است. در باغ هایی که علف های هرز بطور کامل کنترل شیمیایی می شوند، احتیاج به آماده سازی زمین جهت آبیاری و برداشت نخواهد بود. شرایط ایجاد گرد و خاک کاهش می یابد و ادوات مربوط به تیلر کردن استفاده نخواهند شد.

باغ هایی که این روش کنترل را دارند، گرمتر از باغ های دارای پوشش گیاهی هستند. بنابراین در جاهائیکه سرمای دیررس بهاره وجود دارد یا دارای زمستان سردتری هستند، در اولین زمستان بعد از کاشت، یک مزیت است. نفوذ آب ممکن است در باغ های تمیز (بدون علف های هرز) یک مشکل باشد، بویژه این حالت در مکان هایی که ریزش قطرات آب در Sprinkler های دارای دبی بالا ساختمان خاک سطحی را از بین می برد، بطور آشکار به چشم می خورد.

پوشش گیاهی کامل
در این روش پوشش کامل طبیعی گیاهی و یا کاشته شده در تمامی سال در کف باغ باقی گذاشته می شود. پوشش گیاهی بطور منظم جهت جلوگیری از مزاحمت در آبیاری و برداشت کوتاه می شوند. این سیستم با زمین های مسطح و نواری سازگاری دارد.

پوشش گیاهی طبیعی و با کاشته شده، فشردگی خاک را کاهش داده و نفوذپذیری آب را بهبود می بخشد. پوشش گیاهی استفاده مجدد از ادوات برداشت را بعد از بارندگی و یا آبیاری سریعتر کرده و قرار گیری پرده های برداشت را در زیر درخت را آسانتر می کند. وجود پوشش گیاهی گرد و خاک و فرسایش خاک را در مقایسه با تیلر کردن کامل کاهش می دهد.

اما ممکن است جمعیت جوندگان را افزایش دهد. چمن زنی کم هزینه تر از دیسک زدن می باشد و می تواند سریعتر و با ادوات سبک تر و ارزان تر انجام شود. وجود پوشش گیاهی در باغ باعث می شود که باغ خنک تر از باغ ها بدون پوشش گیاهی باشد.

بعلت اینکه درختان پسته در آوریل (فروردین) گل می دهند، افزایش خطر سرمازدگی مرتبط با پوشش گیاهی نسبت به دیگر گیاهان کمتر است. پوشش گیاهی در حال رشد فعال، مصرف آب را به مقدار ۲۰ درصد و همچنین مصرف کودها را افزایش می دهد.

نازل های سیستم آبیاری ممکن است با چمن زن برخورد کنند. آبیاری غرقابی و یا تعداد زیاد Sprinkler برای بقای پوشش گیاهی و پوشش صددرصدی سطح باغ ضروری می باشد. ممکن است رطوبت بالای باغ، شیوع بیماری های قارچی مانند بلایت آلترناریایی و بوتریسفریا بلایت خوشه و شاخه را افزایش دهد.

کنترل شیمیایی نواری علف های هرز با تیلر کردن نوار وسط

علف های هرز در نوارهای وسط با تیلر کردن کنترل می شوند. در حالیکه کنترل علف های هرز در نوار کنار درختان با علف کش صورت می گیرد. این سیستم مدیریت کف مزرعه را معمولاً در سیستم های با حجم کم آبیاری قرار گرفته در ردیف های درختان همراه است.

اما کشاورزان این سیستم مدیریت کف مزرعه را در سیستم های آبیاری نواری و غرقابی نیز استفاده می کنند. دیسک زدن در نوار وسطی درختان موجب بلند شدن گرد و خاک در داخل ردیف های درختانی که هرس حاشیه زنی شده اند، می شود.

در زمینهای Rolling، دیسک زدن ممکن است باعث ایجاد پستی و بلندی (تراس) در باغ شود. اختلاف ارتفاع ۱۲ اینچی (۳۰ سانتی متر) بین پستی و بلندی های ایجاد شده، ممکن است در زمان برداشت مشکل ایجاد کند و همچنین زمین ناهموار باعث بروز مشکلاتی در تکاندن درختان و حرکت سریع ادوات می شود.

 پوشش گیاهی در نوار وسط

این روش مدیریت کف باغ ترکیبی از کنترل شیمیایی علف های هرز در نوارهای کنار درختان با کوتاه کردن گیاهان چمنی کاشته شده یا پوشش گیاهی طبیعی در نوارهای وسطی است. کنترل نواری و شیمیایی علف های هرز همراه با پوشش گیاهی اغلب با سیستم های آبیاری با حجم کم همراه است و نوار وسط آبیاری نمی شود.

در این قسمت خشک ( آبیاری نشده)، پوشش گیاهی بومی و طبیعی قادر به رشد در وسط ردیف ها می باشد. این پوشش گیاهی آبیاری نشده، در اواخر بهار خشک شده و یا در حالت رکود است، بنابراین مراقبت های مدیریتی بطور عمده کاهش پیدا می کند.

در جاهایی که بارش های دیر هنگام بهاره زیاد است و یا آب آبیاری زیاد و ارزان است، نوارهای وسط ممکن است چمن کاری شده یا کاشت دیگر گیاهان پوششی صورت گیرد و در سراسر فصل رشد جهت کنترل رشد آن ها، چمن زنی انجام می شود.

اطلاعات کمی درباره اثرات مثبت و منفی گیاهان بومی و طبیعی یا دیگر پوشش های کاشته شده روی حشرات، کنه ها و نماتدها و بیماری های گیاهی وجود دارد. اثرات آن ها بسته به نوع گونه گیاهی مورد استفاده و نوع آفات و وضعیت آب و هوایی منطقه متفاوت است.

کشت مخلوط در باغ های پسته(مفید یا مضر؟)

رشد اولیه نسبتاً کند درختان پسته و حذف زیاد شاخه ها در اثر عملیات اولیه هرس، باعث طولانی شدن:

  1.  دوره زمانی قبل از ایجاد سایه در وسط ردیف ها
  2.  مدت زمان قبل از تولید اقتصادی در پسته می شود، به منظور ایجاد درآمد قبل از باروری درختان، برخی از باغداران یک ردیف از گیاهانی مانند هندوانه بقولات و یا دیگر گیاهان بین ردیف های درختان جوان پسته می کارند. در انتخاب نوع گیاه بایستی دقت شود که مواد شیمیایی مورد استفاده روی گیاه توام با درختان پسته سازگاری داشته و برای هر دو گیاه ثبت و گواهی شده باشد. گیاهان کشت توام، همانند علف های هرز ممکن است با گیاه پسته بر سر آب و مواد غذایی رقابت داشته باشد و یا میزبان مناسبی برای حشرات زیان آور و کنه ها باشند. بعلاوه عملیات کاشت و برداشت گیاه توام، ممکن است به درختان پسته آسیب وارد کند. مدیر باغ بایستی همواره بخاطر داشته باشد که پسته، گیاه اصلی بوده و هرگز نباید بخاطر کاشت گیاه توام آسیب ببیند.

منبع :

راهنمای تولید پسته

مترجمین:
مهندس ناصر صداقتی، مهندس زهرا شیبانی تذرجی، مهندس علی تاج آبادی پور

 دکترحسین حکم آبادی، مهندس معصومه حقدل و دکتر محمد عبدالهی عزت آبادی

 

 

برای مشاهده اخبار روز صنعت پسته و مطالب مفید کشاورزی و پسته به کانال پسته رفسنجان بپیوندید 

برای عضویت در کانال بر روی تصویر زیر کلیک کنید:

 

 

 

اینستاگرام
تلگرام
آپارات
ایتا
روبیکا
0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
دوست داریم نظرتونو بدونیم، لطفا دیدگاهی بنویس برامون!x